Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΗΣΑΠ

Το κεντρικό κτίριο του ΗΣΑΠ

στην οδό Αθηνάς 67

τελεί υπό κατάληψη

Η Κωνσταντίνα Κούνοβα χαροπαλεύει στον Ευαγγελισμό

μετά από δολοφονική επίθεση με βιτριόλι

πληρωμένων δολοφόνων της εργοδοσίας.

Να κατέβει ο κόσμος στο δρόμο!

ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΛΟΙ.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 8μ.μ.

ΣΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ

ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΗΣΑΠ

ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΑΘΗΝΑΣ 67

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ



Στις 3:30 έξω από την είσοδο του νοσοκομείου "Ευαγγελισμός"
μαζευτήκαμε πάνω από 150 εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι
στη συναδέλφισσα Κωνσταντίνα που δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι.
Υπήρχε πανώ που έγραφε

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ -
Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.


Εγινε ενημέρωση από συνεδέλφους της οι οποίοι μας
πληροφόρησαν για το καθημερινό καθεστώς εργοδοτικής
τρομοκρατίας που βιώνουν από τα αφεντικά -
εργολάβους καθαριότητας στον ΗΣΑΠ,
τους τρόπους που εφευρίσκουν για να καρπώνονται
επιδόματα βαρέων ανθυγιεινών που δίνονται
για τις καθαρίστριες και μένουν στις τσέπες των αφεντικών.
Για τη συνδικαλιστική δράση της συναδέλφισσας
που δέχτηκε την τρομοκρατική επίθεση, τις απειλές
που δεχόταν στις οποίες δεν ενέδωσε παρόλο το γεγονός
ότι είναι μετανάστρια και είναι γνωστό πως αντιμετωπίζονται
οι μετανάστες στη χούντα που ζούμε,
καθώς και για την προσπάθεια που μεθοδεύεται
ώστε να αποδωθεί η απεχθής επίθεση
σε προσωπικές διαφορές της εργάτριας,
η οποία αρνείται κατηγορηματικά ότι είχε τέτοιου είδους διαφορές
με οποιονδήποτε.


Τ’ αφεντικά ξεσαλώνουν

Καθώς το πρώτο κύμα της εξέγερσης των Δεκεμβριανών ξεθυμαίνει, έρχεται η ώρα της λευκής τρομοκρατίας των αφεντικών. Σε κάθε τομέα, η επίθεσή τους είναι ανηλεής, καθώς προχωράνε πράγματα που ήθελαν να κάνουν εδώ και καιρό, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκουν την φυσική εξόντωση των αντιπάλων τους.

Δολοφονική επίθεση στον ταξικό συνδικαλισμό

Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Πάγια τακτική των αφεντικών είναι η τρομοκρατία και στη συνέχεια η απόλυση. Τώρα, έφτασαν και στην φυσική επίθεση, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή της 44χρονης Κωνσταντίνας Κούνεβα, γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού. Η Κωνσταντίνα, την περασμένη Τρίτη, 23/12/2008, επιστρέφοντας στο σπίτι της στα Άνω Πετράλωνα Αττικής, δέχτηκε επίθεση με βιτριόλη από δύο γορίλες των αφεντικών. Προκλήθηκαν εγκαύματα στο κεφάλι και τα χέρια της, με την κατάσταση της υγείας της να είναι κρίσιμη (βρίσκεται σε κώμα στην μονάδα εντατικής θεραπείας του “Ευαγγελισμού”), ενώ ήδη έχει χάσει το ένα της μάτι. Η αντιπρόεδρος της Ένωσης Βάσω Τσούνη, κατείγγειλε ως υπευθύνους για την επίθεση εργολάβους συνεργείων καθαρισμού.

Η Κωνσταντίνα εργαζόταν σε συνεργείο καθαρισμού και δεχόταν πολλές πιέσεις. «Είναι πολλά τα ερωτήματα. Δεχόταν αφόρητες πιέσεις και απειλές να σταματήσει τη συνδικαλιστική δραστηριότητα επειδή στο χώρο της υπάρχουν πολλά εργασιακά προβλήματα με τις συμβάσεις και τους μισθούς», λέει η Λία Φράγκου, οργανωτική γραμματέας στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στην οποία ανήκει το σωματείο καθαριστριών. «Της έκαναν και ανώνυμα τηλεφωνήματα αλλά και από την εργοδοσία. Της έχουν στείλει και εξώδικα ενώ της έκαναν και μια δυσμενή μετάθεση, εκδικητική, τόσο μακριά από το σπίτι της όσο και σε άλλη βάρδια. Το τελευταίο επεισόδιο συνέβη μόλις πριν από λίγες μέρες: τους έβαζαν να υπογράφουν ότι παίρνουν κανονικό δώρο Χριστουγέννων και τους έδιναν λιγότερα χρήματα στο χέρι. Σεκιουριτάδες την πέταξαν έξω όταν είπε ότι αυτό δεν είναι σωστό και δεν πρέπει να υπογράψουν, ενώ μια εργαζόμενη που δεν υπέγραψε απολύθηκε».

Το Σωματείο βρισκόταν συνεχώς στους χώρους δουλειάς και είχε προχωρήσει επανειλημμένα σε παρεμβάσεις στις επιθεωρήσεις εργασίας, για απολύσεις, δεδουλευμένα, ωράρια, ένσημα. Η εργοδοσία σε μια από αυτές σε «συνεργασία» με το εργοδοτικό σωματείο που έχει στήσει οργάνωσε αντισυγκέντρωση απειλώντας το σωματείο και την συγκεκριμένη εργαζόμενη.

Οι εργαζόμενες αναγκάζονται υπό τον φόβο της απόλυσης να υπογράφουν πως παίρνουν δώρα, μπόνους, ένσημα κλπ κλπ. Είναι αναγκασμένες να πηγαίνουν όπου θέλει ο εργοδότης, μπορεί τώρα να είναι στο τάδε κτήριο στο κέντρο και σε 2 μήνες σε άλλο στη Γλυφάδα. Φυσικά δεν τίθεται θέμα για το που βολεύει τις εργαζόμενες ή αν θέλουν να αλλάξουν χώρο εργασίας. Με το νόμο 2956/2001 για την ενοικίαση εργαζομένων της κυβέρνησης Σημίτη, τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα, γιατί έτσι μπορεί να είσαι εργαζόμενη στο αφεντικό σου και νοικιασμένη σε άλλο αφεντικό.

Σαν μόνο δικό μας σχόλιο, παραθέτουμε την απάντηση της Κωνσταντίνας στην ερωτηση των νοσηλευτων «γιατί, πως σου το κάνανε αυτό». Η Κωνσταντίνα απάντησε ξεκάθαρα και με έντονη φωνή «είμαι συνδικαλίστρια στο σωματείο καθαριστριών και οικιακών βοηθών». Κι αυτή ήταν η αιτία της επίθεσης εναντίων της.




Εγινε αυτοσχέδιος έρανος όπου μαζεύτηκε
ένα ποσό πρώτης βοήθειας από τους αλληλέγγυους
και δώθηκαν ραντεβού για να συζητηθεί η παραπέρα δράση μας.


ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ

Ενημέρωση για οικονομική ενίσχυση της κοπέλλας εδώ.
Διαδώστε το γιατί θα χρειαστεί εγχειρήσεις και θεραπείες.
Μαζεύτε λεφτά ανά πόλη και βάλτε όλα μαζί στο λογαριασμό
5012 019021 277 Τράπεζα Πειραιώς
DECHEVA ELENA KUEVA KOSTADINKA NIKOLOVA


Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Το κείμενο από την ανοιχτή εκδήλωση στην ΓΣΕΕ που καλεί σε πορεία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες την παραμονη των χριστουγέννων

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΦΕΤΟΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΝΑΒΟΛΗ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Τις τελευταίες ημέρες είναι πλέον εμφανής η συντονισμένη προσπάθεια του κράτους και των ΜΜΕ να κυρήξουν το τέλος των πρόσφατων εχθροπραξιών και την επιστροφή στην ομαλότητα: οι γιορτές έφτασαν, ήρθε η ώρα να ξεχάσουμε τις «μαύρες ημέρες» των συγκρούσεων στους δρόμους, ήρθε η ώρα να καταναλώσουμε χαρούμενοι βοηθώντας τους «κακόμοιρους» μαγαζάτορες του κέντρου, ήρθε η ώρα να γυρίσουμε πειθαρχημένοι στη δουλειά μας και στο μάθημά μας, ήρθε η ώρα να ξεχάσουμε. Είναι η γνωστή καραμέλα όλων των παπαγάλων της εξουσίας όταν έχουν πραγματικά απειληθεί. Όμως εμείς έχουμε χίλιους λόγους να μην ξεχάσουμε, έχουμε χίλιους λόγους να συνεχίσουμε να κατεβαίνουμε δυναμικά στο δρόμο.
Όσοι βρεθήκαμε στους δρόμους τις προηγούμενες εβδομάδες βιώσαμε στο μέγιστο βαθμό την βία από την μεριά της αστυνομίας: εκτεταμένη χρήση χημικών, ξύλο στις πορείες και στους αποκλεισμούς των αστυνομικών τμημάτων, ατελείωτο κυνηγητό, επιθέσεις των παρακρατικών σε μετανάστες και μαθητές... Βιώσαμε την προσπάθεια καταστολής μιας εξέγερσης που έσπασε την βιτρίνα της κοινωνικής ειρήνης, καταστολή που έχει οδηγήσει μέχρι τώρα σε εκατοντάδες συλλήψεις πανελλαδικά. Αυτή τη στιγμή είναι καταρχάς σημαντικό να καταλάβουμε όλοι δύο πράγματα: πρώτον ότι, μέσα σε ένα κλίμα μηδενικής ανοχής, η αστυνομία δεν είναι ο μοναδικός εκφραστής της καταστολής, αντίθετα μπάτσοι, δικαστές και πολιτική εξουσία βρίσκονται σε στενή συνεργασία μεταξύ τους. Η ξεκάθαρα στρατευμένη θέση των δικαστών, οι οποίοι τσακίζουν τους διαδηλωτές την στιγμή που χαϊδεύουν τα αφτιά των αστυνομικών-πιστολέρο, είναι η καλύτερη απόδειξη. Δεύτερον, ότι η καταστολή στοχεύει σε όλους ώστε να μας τρομοκρατήσει, κυρίως όσους συμμετείχαμε ενεργά στις κινητοποιήσεις και τις συγκρούσεις και δευτερευόντως όσους απλά παρακολουθούσαν τα γεγονότα . Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα των «κατορθωμάτων» των μπάτσων είναι αρκετά για να εξοργίσουν ακόμη και τον «μέσο φιλήσυχο πολίτη»: η σύλληψη και βάναυση κακοποίηση ενός φαντάρου που απλά έκανε την βόλτα του στο κέντρο την ώρα της πορείας, η σύλληψη και προφυλάκιση ατόμου που συμμετέχει στο πρόγραμμα απεξάρτησης 18 άνω απλά επειδή βρισκόταν στο πολυτεχνείο για να παρακολουθήσει εκδήλωση του προγράμματος, η σύλληψη και καταδίκη για κλοπή ενός πακιστανού μετανάστη επειδή είχε «κλέψει» το ίδιο του το κινητό, η καταδίωξη και σύλληψη ενός μαθητή μέσα στην τουαλέτα καφετέριας στο σύνταγμα επειδή συμμετείχε στην πορεία, η σύλληψη και η απαγγελία κατηγοριών σε διαδηλωτές με βάση τον τρομονόμο... όλα αυτά, και πολλά ακόμη, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα του τρόμου ώστε να επιτευχθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η επιστροφή στην ομαλότητα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Όλα αυτά, και πολλά ακόμη, δεν πρέπει να τα αφήσουμε αναπάντητα.
Για εμάς είναι αδιανόητο να αφήσουμε στην τύχη τους εκατοντάδες συλληφθέντες παριστάνοντας ότι «δεν συμβαίνει τίποτα». Για εμάς η αλληλεγγύη σε κάθε διωκώμενο αυτής της εξεγέρσης είναι αυτονόητη, η απαίτηση για απελευθέρωση όλων ανεξαιρέτως των συλληφθέντων, ελλήνων και μεταναστών, μαθητών και εργαζόμενων, είναι επιβεβλημένη. Οι συλληφθέντες είναι οι αιχμάλωτοι ενός κοινωνικού αγώνα που ξεκίνησε από την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή και την εναντίωση στην αστυνομική βία και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια γενικευμένη κοινωνική σύγκρουση η οποία άνοιξε όλη την βεντάλια των κοινωνικών ζητημάτων. Μέσα στο πλαίσιο του κοινού μας αγώνα οι συλληφθέντες είναι ένα κομμάτι από εμάς.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
Τετάρτη 24/12, στις 16:00, στο Μοναστηράκι

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ για την δημιουργία ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στους συλληφθέντες
Σάββατο 27/12, στις 16:00, στο Πολυτεχνείο


Το παραπάνω κάλεσμα προέρχεται από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συμμετείχαν στην ανοιχτή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 21/12 μέσα στο κατειλημμένο κτίριο της ΓΣΕΕ, με θέμα την οργάνωση της αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες.

Λήξη Κατάληψης ΓΣΕΕ

Η κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ έληξε την Κυριακή 21/12 στις 17.00 μετά την εκδήλωση για την οργάνωση της αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και τους φυλακισμένους. Ακολούθησε πορεία που κατευθύνθηκε μέσω της Πατησίων και της Σολωμού προς την κατάληψη του Πολυτεχνείου.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Μετάφραση της πρώτης προκήρυξης στα ισπανικά και τα σερβοκροατικά

SPANISH TRANSLATION

Vamos a determinar nuestra historia nosotros mismos,si no se determinará sin nosotros

Nosotros, los trabajadores manuales, empleados, desempleados, trabajadores temporales, locales o inmigrantes, los que no somos telespectadores, los que participamos desde la noche del sábado, después del asesinato de Alexandros Grigoropulos, en las manifestaciones, los enfrentamientos con la policia, las ocupaciones en el centro y en los barrios, los que muchas veces tuvimos que dejar nuestro trabajo y las tareas cotidianas para estar en la calle con los alumnos, los estudiantes, y los otros proletarios que estan luchando.
Hemos decidido ocupar el edificio de la GSEE (Confederación General Obrera de Grecia) :
-Para convertirlo en un espacio de libre expresión y de encuentro de los obreros.
-Para acabar con el mito que están promocionado los medios de comunicación de qué los obreros estaban y están ausentes en los enfrentamientos y que la rabia que se expresa en estos días es un asunto de 500 “encapuchados”, “vándalos” y otros cuentos semejantes, mientras que en la pantalla y las ventanillas de los telediarios los obreros son presentados como las víctimas de los enfrentamientos, mientras que la crisis capitalista en Grecia y en todo el mundo conlleva centenares de miles de despidos que los medios y sus gerentes presentan como un “fenómeno natural”.
-Para denunciar y revelar el papel de la burocracia sindicalista en el sabotaje de la rebelión – y no sólo esto. La GSEE y todo el mecanismo sindicalista que la ha estado apoyando durante décadas, están socavando las luchas, negociando nuestra fuerza laboral por migas, perpetuando el régimen de la explotación y de la esclavitud salarial. Su postura del miércoles pasado es indicativa, cuando canceló la marcha programada y se limitó a una breve concentración en Sintagma (Plaza de la Constitución) intentando al mismo tiempo echar a la gente cuanto antes de la plaza no sea que se contaminasen del virus de la rebelión.
-Para abrir este espacio por primera vez– como una continuación de la apertura social que genero este levantamiento – un sitio que se construyó con nuestras aportaciones y del que fuimos excluidos. Porque durante todos estos años confiamos nuestros destinos a estos elementos salvadores, llegando al punto de perder nuestra dignidad. Como trabajadores tenemos que empezar a asumir nuestras responsabilidades y no encomendar nuestras esperanzas ni a un líder iluminado ni a un representante “competente”. Tenemos que adquirir una voz propia, encontrarnos, hablar, tomar decisiones y actuar. Contra la ofensiva generalizada que estamos sufriendo. La creación de resistencias colectivas “de abajo” es el único camino.
-Para promover la idea de la auto-organización y de la solidaridad en los lugares de trabajo, los comités de lucha y los procesos colectivos de base aboliendo los sindicatos burócratas.
Durante todos estos años hemos sumido la miseria, el chivatazo y la violencia en el trabajo. Nos hemos acostumbrado a contar nuestros mutilados y muertos – hechos que se bautizan como “accidentes laborales”. Nos hemos acostumbrado a contar inmigrantes – nuestros hermanos de clase - asesinados y permanecer indiferentes. Nos hemos cansado de vivir con la ansiedad de asegurar un salario, nominas(de seguridad social) y una pensión que parece ser sueño irrealizable.
Así como luchamos por no dejar nuestra vida en las garras de los patrones y de los representantes sindicales, del mismo modo no vamos a dejar ningun detenido rebelado en las garras del estado y de sus mecanismos judiciales.


LIBERTAD INMEDIATA A TODOS LOS DETENIDOS EN PRISION PREVENTIVA
NINGUN CARGO A LOS DETENIDOS
AUTO-ORGANIZACIÓN DE LOS OBREROS
HUELGA GENERAL

Asamblea General de Obreros Rebelados

SERBO-CROATIAN TRANSLATION

''Mi ćemo ili sami odrediti vlastitu povijest Ili pustiti da bude određena bez nas''

Mi, fizički radnici, zaposlenici, nezaposleni, privremeni radnici, lokalni ili imigranti, nismo pasivni tv-gledatelji. Od ubojstva Alexandrosa Grigoropoulosa u subotu navečer sudjelujemo u demonstracijama, sukobima s policijom, okupacijama centra ili susjedstava. Ponovno smo morali ostaviti posao i naše svakodnevne obveze da bi preuzeli ulice s učenicima, studentima i ostalim proleterima u borbi.

ODLUČILI SMO OKUPIRATI ZGRADU GSEE

- Da je pretvorimo u prostor slobodnog izražavanja i mjesto sastajanja radnika.
- Da razagnamo medijsko-reklamirani mit da su radnici bili i da su odsutni od sukoba, i da je bijes ovih dana afera nekih 500 „nosioca maski“, „huligana“ i neke druge bajke, dok se na tv-ekranima radnike prikazivalo kao žrtve sukoba, dok kapitalistička kriza u Grčkoj i diljem svijeta vodi u nebrojena otpuštanja što mediji i njihovi menadžeri vide kao „prirodni fenomen“.
- Da ogolimo i razotkrijemo ulogu sindikalne birokracije u potkopavanju pobune – i ne samo tamo. GSEE i čitavi sindikalistički mehanizam koji ga podupire desetljećima i desetljećima, potkopava borbe, cjenka našu radnu snagu za mrvice , te pomaže očuvati sistem eksploatacije i najamnog ropstva. Stav GSEE od prošle srijede govori mnogo: GSEE je otkazao planirane demonstracije štrajkača, zaustavljajući se na organizaciji kratkotrajnog okupljanja na trgu Sintagma, istovremeno se time pobrinuvši da će se ljudi raštrkati u žurbi s trga, bojeći se da bi se mogli zaraziti virusom pobune.
- Da otvorimo ovaj prostor po prvi put – kao nastavak društvenog otvaranja stvorenog od pobune same, kao prostor koji je izgrađen našim doprinosom, prostor iz kojeg smo bili isključeni. Svih ovih godina povjeravali smo svoje sudbine spasiteljima svih vrsti, a završili izgubljenog
dostojanstva. Kao radnici, trebamo početi preuzimati na sebe svoje odgovornosti, i prestati prenositi naša nadanja pronicljivim vođama ili „sposobnim“ predstavnicima. Mi moramo zadobiti vlastiti glas, za sastajanje, za pričanje, za odlučivanje i za djelovanje. Ustrajavamo protiv generaliziranog napada. Stvaranje kolektivnih otpora iz baze jedini je način.
- Da propagiramo ideju samoorganizacije i solidarnosti na radnim mjestima, borbenih komiteta i kolektivnih procedura iz baze, ukidajući birokratske sindikaliste.

Svih ovih godina gutamo bijedu, posredovanje, nasilje u radu. Postali smo naviknuti na brojanje osakaćenih i mrtvih – tzv. „nesreće na radu“. Navikli smo se ignorirati ubijanje imigranata – naše klasne braće. Dosta nam je živjeti u tjeskobi od osiguravanja nadnica, poreznih markica
i mirovine koja nam sada izgleda kao daleki san.

Isto kao što se borimo da ne napustimo svoj život u rukama šefova i sindikalnih predstavnika, isto tako nećemo napustiti niti jednog uhićenog pobunjenika u rukama države i sudskog mehanizma.


IZRAVNO OSLOBAĐANJE UHAPŠENIH
BEZ PRESUDE UHIĆENIMA
SAMOORGANIZACIJA RADNIKA
GENERALNI ŠTRAJK


* * *

Generalna skupština Pobunjenih Radnika

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Μεταφράσεις της πρώτης προκήρυξης της Γενικής Συνέλευσης Εξεγερμένων Εργατών

ENGLISH TRANSLATION

We will either determine our history ourselves
or let it be determined without us


We, manual workers, employees, jobless, temporary workers, local or immigrants, are not passive tv-viewers. Since the murder of Alexandros Grigoropoulos on Saturday night we participate in the demonstrations, the clashes with the police, the occupations on the centre or the neighborhoods. Time and again we had to leave work and our daily obligations to take the streets with the students, the university students and the other proletarians in struggle.

WE DECIDED TO OCCUPY THE BUILDING OF GSEE

-To turn it into a space of free expression and a meeting point of workers.

-To disperse the media-touted myth that the workers were and are absent from the clashes, and that the rage of these days was an affair of some 500 "mask-bearers", "hooligans" or some other fairy tale, while on the tv-screens the workers were presented as victims of the clash, while the capitalist crisis in Greece and Worldwide leads to countless layoffs that the media and their managers deal as a "natural phenomenon".

-To flay and uncover the role of the trade union bureaucracy in the undermining of the insurrection -and not only there. GSEE and the entire trade union mechanism that supports it for decades and decades, undermine the struggles, bargain our labor power for crumblings, perpetuate the system of exploitation and wage slavery. The stance of GSEE last Wednesday is quite telling: GSEE cancelled the programmed strikers' demonstration, stopping short at the organization of a brief gathering in Syntagma Sq., making simultaneously sure that the people will be dispersed in a hurry from the Square, fearing that they might get infected by the virus of insurrection.

-To open up this space for the first time -as a continuation of the social opening created by the insurrection itself-, a space that has been built by our contributions, a space from which we were excluded. For all these years we trusted our fate on saviours of every kind, and we end up losing our dignity. As workers we have to start assuming our responsibilities, and to stop assigning our hopes to wise leaders or "able" representatives. We have to acquire a voice of our own, to meet up, to talk, to decide, and to act. Against the generalized attack we endure. The creation of collective "grassroot" resistances is the only way.

-To propagate the idea of self-organization and solidarity in working places, struggle committees and collective grassroot procedures, abolishing the bureaucrat trade unionists.

All these years we gulp the misery, the pandering, the violence in work. We became accustomed to counting the crippled and our dead - the so-called "labor accidents". We became accustomed to ingore the migrants -our class brothers- getting killed. We are tired living with the anxiety of securing a wage, revenue stamps, and a pension that now feels like a distant dream.

As we struggle not to abandon our life in the hands of the bosses and the trade union representatives, likewise we will not abandon no arrested insurgent in the hands of the state and the juridical mechanism.

IMMEDIATE RELEASE OF THE DETAINED
NO CHARGE TO THE ARRESTED
SELF-ORGANIZATION OF THE WORKERS
GENERAL STRIKE


General Assembly of Insurgent Workers


GERMAN TRANSLATION

Entweder werden wir unsere Geschichte selbst bestimmen
oder sie wird ohne uns bestimmt


Wir - Arbeiter, Angestellte, Arbeitslose, Zeitarbeiter, einheimische wie migrantische - wir sind keine passiven Fernsehzuschauer. Seit dem Mord an Alexandros Grigoropoulos Samstagnacht nehmen wir an den Demonstrationen, den Auseinandersetzungen mit der Polizei, den Besetzungen im Stadtzentrum und den anderen Vierteln teil. Immer wieder mussten wir die Arbeit und unsere anderen Verpflichtungen stehen lassen, um mit den Schülern, Studenten und den anderen kämpfenden Proletariern auf die Straße zu gehen.

WIR HABEN BESCHLOSSEN, DAS GSEE-GEBÄUDE ZU BESETZEN…

- um es in einen Raum für freie Diskussion und in einen Treffpunkt für Arbeiter zu verwandeln.

- um neben anderen Märchen den von den Medien verbreiteten Mythos aufzulösen, die Arbeiter hätten sich bis jetzt aus den Zusammenstößen stets herausgehalten und die Wut dieser Tage sei bloß die Angelegenheit einiger 500 "Vermummter" und "Hooligans" gewesen. Und während einem auf den Fernsehbildschirmen die Arbeiter als Opfer dieses Kampfes präsentiert werden, führt die kapitalistische Krise in Griechenland und weltweit zu zahllosen Entlassungen, die von Medien wie Managern als ein "Naturphänomen" behandelt werden.

- um die Rolle der Gewerkschaftsbürokratie zu entlarven, die den Aufstand - und nicht nur diesen - untergräbt. Der GSEE und der gesamte ihn unterstützende Apparat unterminieren seit Jahrzehnten die Kämpfe, verschachern unsere Arbeitskraft für Brosamen und verewigen das System der Ausbeutung und der Lohnsklaverei. Die Haltung des GSEE letzten Mittwoch sagt alles: er blies die von Streikenden geplante Demonstration ab und veranstaltete stattdessen eine kurze Versammlung auf dem Syntagmaplatz. Dabei stellte er sicher, dass die Menge sich eiligst auflöste, da er befürchtete, dass sie vom Virus des Aufstandes angesteckt werden könnte.

- um erstmalig einen Ort zu öffnen, der durch unsere Beiträge zwar gebaut wurde, von dem wir aber bislang ausgeschlossen waren. Dies in Fortsetzung der vom Aufstand selbst geschaffenen sozialen Öffnung. All die Jahre vertrauten wir unser Schicksal Erretter aller Art an um schließlich unsere Würde zu verlieren. Als Arbeiter müssen wir anfangen die Verantwortung für uns selbst zu übernehmen, statt unsere Hoffnungen auf weise Führer oder "fähige" Repräsentanten zu richten. Wir müssen unsere eigene Stimme erlangen, uns treffen, reden, entscheiden und handeln. Dem generalisierten Angriff werden wir standhalten. Die Schaffung von kollektivem "Graswurzel"-Widerstand ist der einzige Weg.

- um die Idee der Selbstorganisation und der Solidarität am Arbeitsplatz, der Streikkomitees und einer kollektiven Graswurzel-Arbeit zu verbreiten, um die Gewerkschaftsbürokraten zu entmachten.

All diese Jahre haben wir das Elend, die Zuhälterei, die Gewalt in der Arbeit geschluckt. Wir haben uns daran gewöhnt die Verkrüppelten und unsere Toten - die sogenannten "Arbeitsunfälle" zu zählen. Wir haben uns zu ignorieren gewöhnt, dass Migranten - unsere Klassenbrüder und -schwestern - getötet werden. Wir sind es müde, mit der Angst um den Lohnerwerb, die Steuerabrechnung und die Rente, die sich jetzt wie ein ferner Traum ausmacht, zu leben.

So wie wir darum kämpfen, unser Leben nicht den Händen der Bosse und der Gewerkschaftsvertreter zu überlassen, so werden wir auch keinen der inhaftierten Aufständischen den Händen des Staates und der Justizmaschine überlassen.


SOFORTIGE FREILASSUNG DER INHAFTIERTEN

KEINE ANKLAGE GEGEN DIE FESTGENOMMENEN

SELBSTORGANISATION DER ARBEITER

GENERALSTREIK



Generalversammlung der aufständischen Arbeiter, 17. Dezember 2008


FRENCH TRANSLATION

L’histoire sera écrite par nous
Ou à notre insu


Nous, les travailleurs manuels, les employés, les chômeurs, les intérimaires, nationaux et immigrés qui ne sont pas téléspectateurs mais participent depuis samedi soir, après le meurtre d’Alexandros Grigoropoulos, aux diverses manifestations, accrochages avec la police, occupations de bâtiments publiques dans le centre comme dans les différents quartiers, qui ont dû souvent abandonner leur travail et leurs obligations quotidiennes pour descendre dans la rue aux côtés des élèves, des étudiants et autres prolétaires en lutte,

Nous avons décidé d’occuper le bâtiment de la GSEE (Confédération Générale des Travailleurs de Grèce) pour le transformer en un lieu de liberté d’expression et de rencontre des travailleurs.
Pour détruire le mythe mis en avant par les médias, que les travailleurs étaient et restent absents des émeutes, que la colère exprimée ses jours-ci n’est l’affaire que de 500 « cagoulés » et « houligans », et que les travailleurs étaient par contre présents à leurs différentes émissions en tant que personnes lésées. Et cela même, au moment ou la crise capitaliste en Grèce et dans le monde entier conduit des centaines de milliers de personnes aux licenciements, ces mêmes licenciements qui sont présentés par les médias comme un « fait naturel ».
Pour dénoncer et révéler le rôle de la bureaucratie syndicaliste et son effort pour ébranler la révolte. La GSEE et tout le mécanisme syndicaliste qui la soutient depuis des décennies, compromettent nos luttes, marchandent notre force de travail pour un rien et perpétuent le régime d’exploitation et d’esclavage salarié. Prenons comme exemple leur position de mercredi dernier lorsqu’ils ont annulé la grève programmée en se limitant à l’organisation d’un rassemblement de courte durée à la place Syndagma et ont forcé les gens à quitter la place pour éviter leur éventuelle « contamination » par le virus de la révolte.
Pour rendre enfin cet espace, construit aux frais de nos contributions mais dont nous restons exclus, ouvert à tous, à l’image de l’ouverture sociale créée par les émeutes.
Cela fait des années, au point de perdre notre dignité, que nous faisons confiance à des sauveurs de tout genre.
Nous devons, en tant que travailleurs, assumer nos responsabilités et ne confier nos espoirs à aucun meneur « éclairé » ou représentant « compétant ». Nous devons acquérir notre propre voix, nous retrouver, discuter, décider et agir. Contre l’attaque généralisée dont nous faisons face. Notre seule issue : la création de résistances collectives venant de la base.
Pour promouvoir l’idée d’une organisation par nous-mêmes, l’idée de la solidarité dans le milieu du travail, des comités de lutte et des décisions prises collectivement par la base, pour supprimer les syndicalistes bureaucrates.
Des années durant nous nous résignons à la misère, à la duperie et à la violence au travail. Habitués à compter nos invalides et nos morts – événements baptisés « accidents du travail ». Habitués à compter, tout en restant indifférents au sort des immigrés –nos frères de classe- qui se font assassiner. Nous en avons marre de vivre avec l’angoisse d’un salaire non garanti, des cotisations sociales et d’une retraite qui s’avère inaccessible.
A l’instar de notre lutte pour ne pas laisser nos vies entre les mains des patrons et des représentants syndicaux, nous allons
mener la lutte pour ne laisser aucune des personnes insurgées, arrêtées par la police, entre les mains de l’Etat et de ses mécanismes répressifs.

LIBERATION IMMEDIATE DES PERSONNES ARRETEES
PAS DE PLAINTE PORTEE CONTRE ELLES
LES TRAVAILLEURS EN CHARGE DE LEUR PROPRE ORGANISATION
GREVE GENERALE

L’assemblée générale des travailleurs insurgés


ITALIAN TRANSLATION

O SAREMO NOI A SCRIVERE LA STORIA,
O LA STORIA SARÀ SCRITTA SENZA DI NOI



Noi operai, impiegati, disoccupati, lavoratori precari, greci o immigrati, che non siamo spettatori e abbiamo partecipato dal primo momento alle manifestazioni, agli scontri con la polizia, alle occupazioni nel centro e le periferie d’Atene; noi che molte volte abbiamo dovuto lasciare il nostro posto di lavoro e i nostri impegni quotidiani per scendere in piazza fianco a fianco con gli alunni, gli studenti e gli altri proletari in lotta,

abbiamo deciso di occupare la sede della Confederazione Generale dei Lavoratori della Grecia (CGLG) per:

- Trasformarla in un luogo di libera espressione e d’incontro dei lavoratori;
- Far cadere il mito creato dai media, secondo il quale i lavoratori erano e sono assenti dagli scontri e che la rabbia manifestata tutti questi giorni riguarda solo 500 “anarchici” e “hooligans” e frottole del genere, mentre negli scermi televisivi i lavoratori erano presenti come le vittime degli scontri, nello stesso momento in cui i licenziamenti di migliaia di lavoratori provocati dalla crisi capitalista in Grecia e in tutto il mondo vengono presentati come qualcosa di “naturale”.
- Denunciare e portare alla luce il ruolo della burocrazia sindacale nel minare la rivolta e non solo questa. La CGLC e tutto l’apparato burocratico che la appoggia, da decenni mina le lotte dei lavoratori; negoziano la nostra forza-lavoro, prolungando il regime dello sfruttamento e della schiavitù salariata. È esemplare il suo atteggiamento mercoledì scorso (10 dicembre) quando hanno annullato il corteo programmato per quel giorno e si è limitata ad un breve concentramento in piazza Sintagma, cercando di isolare i manifestanti dal “virus” della ribellione.
- Perché vogliamo aprire per la prima volta ai lavoratori – come conseguenza della “frattura” nel sociale che ha prodotto questa rivolta - questa sede costruita con i nostri contributi e dalla quale siamo esclusi. Per tutti questi anni abbiamo affidato il nostro destino a “salvatori” di ogni genere fino al punto di perdere ogni traccia di dignità. In quanto lavoratori dobbiamo assumere le nostre responsabilità invece di delegare le nostre speranze a leaderini “illuminati” e “abili” rappresentanti. Dobbiamo prendere la parola in prima persona, incontrarci tra di noi, parlare e decidere per agire contro l’attacco su tutti i fronti che stiamo subendo. Creare forme di “resistenza collettiva” dal basso costituisce l’unica soluzione.
- Promuovere l’idea dell’autorganizzazione e della solidarietà nei posti di lavoro; dei comitati di lotta e delle iniziative collettive dal basso, abolendo le burocrazie sindacali.

Per anni e anni abbiamo dovuto sopportare la miseria, il ruffianesimo e i soprusi nei posti di lavoro. Ci siamo abituati a contare i nostri i colleghi morti, la cui morte viene etichettata come “incidenti sul lavoro”. Ci siamo abituati a disinteressarci degli immigrati - i nostri fratelli in lotta - che vengono assassinati. Ci siamo stufati di vivere con l’ansia di come procurarci il salario, i contributi e una pensione che sta diventando sempre di più un miraggio.
Nello stesso modo in cui stiamo lottando per non abbandonare la nostra vita nelle mani dei padroni e dei burocrati, non abbandoneremo mai nelle mani dello Stato e dell’apparato giudiziario i rivoltosi arrestati.

RILASCIO IMMEDIATO DEGLI ARRESTATI E CHIUSURA DEI PROCEDIMENTI PENALI CONTRO DI LORO

AUTORGANIZZAZIONE DEI LAVORATORI

SCIOPERO GENERALE


Assemblea Generale di Operai in Rivolta

Καταληψίες από την ΑΣΟΕΕ και τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών εισέβαλλαν την Παρασκευή 19/12 στην εταιρεία δημοσκοπήσεων MRB και στο τηλεφωνικό κέντρο του ΟΤΕ 11888, διακόπτωντας για λίγο την παραγωγική διαδικασία και μοιράζοντας το παρακάτω κείμενο στους τηλεφωνητές/τριες που εργαζονται σε αυτές τις εταιρείες υπό καθεστώς προσωρινότητας και ελαστικότητας:


ΜΗΝΥΜΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ


Είσαι τηλεφωνήτρια-της. Δουλειά σου είναι να απαντάς σε χιλιάδες τηλέφωνα για να δίνεις τις απαραίτητες πληροφορίες για την κίνηση των εμπορευμάτων στην μητρόπολη (π.χ. 11888). Ή να παίρνεις εσύ συνεχώς τηλέφωνα για να κάνεις έρευνες αγοράς/δημοσκοπήσεις για να ξέρουν τα αφεντικά το προφίλ του καταναλωτή/πολίτη στον οποίον απευθύνονται. Ή στην χειρότερη να παίρνεις τηλέφωνα για να πείσεις ανθρώπους να αποτελέσουν τους επίδοξους καταναλωτές των άχρηστων εμπορευμάτων που αναγκάζεσαι να προωθείς. Κοινή συνθήκη σε όλες αυτές τις δουλειές ο έλεγχος της παραγωγής από την μηχανή, το κεφάλι που κουδουνίζει, ο νεκρός χρόνος και τα μάτια που τσούζουν μπροστά από μια οθόνη. Κοινή συνθήκη επίσης το ωρομίσθιο των 3,5 ευρώ την ώρα ή η δουλειά με το κομμάτι κι ο συνεπακόλουθος εκβιασμός για κάλυψη των ξέφρενων στανταρντς παραγωγής της εταιρείας, όπως και τα συνεπαγόμενα «κουτσά» ένσημα. Κοινώς, μια μίζερη και άχαρη (σκατο)δουλειά που γίνεται είτε για να βγει το χαρτζιλίκι (για φοιτητές), είτε λόγω ανεργίας ή για δεύτερη δουλειά για τους «επαγγελματίες» επισφαλείς εργαζόμενους…


Πρόκειται για δουλειές στις οποίες απασχολούνται όλο και περισσότεροι/ες, από την στιγμή που οι θέσεις εργασίας που προσφέρουν τα αφεντικά είναι περιορισμένου βεληνεκούς. Μάλιστα αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε ότι οι προτάσεις των «από πάνω» για 3 μέρες εργασίας την εβδομάδα έχουν ως σκοπό να στρέψουν τους/τις εργαζόμενους/ες σε τέτοιες ελαστικές σχέσεις εργασίας. Προφανώς όχι για να δουλεύουμε λιγότερο, αλλά για να δουλεύουμε σε παραπάνω από μια δουλειά και να επιβιώνουμε προσθέτοντας επιμέρους χαρτζιλίκια. Πέρα από αυτό, είναι αρκετά βολικό για τα αφεντικά το να δημιουργούν «εργαζόμενους χαμαιλέοντες», που ως προσωρινοί αδυνατούν να οργανωθούν με τους συναδέλφους τους, να διατυπώσουν αιτήματα, να διεκδικήσουν. Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια αρκετών νέων εργαζομένων σε τέτοιες δουλειές τα τελευταία χρόνια να οργανώσουν συλλογικές δομές (π.χ. σωματεία βάσης), προσπάθειες που όλες αποτυχαίνουν όχι γιατί λείπει η όρεξη, αλλά επειδή η προσωρινότητα σε αυτούς τους χώρους δεν αφήνει περιθώρια για σταθερή παρέμβαση.


Κι ενώ δίνονται αυτές οι άνισες συνδικαλιστικές μάχες, για τον επίσημο συνδικαλισμό αυτή η κατηγορία εργαζομένων απλά δεν υπάρχει. Αρκεί άλλωστε που η αριστερά και τα ΜΜΕ σου κοτσάρουν μια ταμπέλα του στυλ «γενιά των 400 ευρώ». Οπότε εσύ να πρέπει να τους δείξεις ευγνωμοσύνη που σε ανακάλυψαν κι ας ξέρεις ότι δεν αλλάζει ποτέ τίποτα προς το καλύτερο σε αυτές τις δουλειές. Άλλωστε οι εργατοπατέρες έχουν σημαντικότερες δουλειές να κάνουν από το να παρεμβαίνουν ενάντια στην ελαστικοποίηση της εργασίας: Ξέρετε τώρα, να ξεπουλάνε απεργίες, να υπογράφουν αυξήσεις του 1 ευρώ, να φωτογραφίζονται με τους βιομηχάνους του ΣΕΒ κτλ.


Σύμφωνα άλλωστε με το γνωστό «παιδί της πιάτσας» Παναγόπουλο, οι σωστοί εργάτες βρίσκονται το πρωί στις δουλείες τους κι οπότε δεν τους μένει χρόνος να καταλαμβάνουν τα συνδικαλιστικά παλάτια της ΓΣΕΕ. Ας ενημερώσουμε τον εν λόγω εργατοπατέρα ότι μεγάλο κομμάτι της νεολαίας και των εργαζομένων που εδώ και δυο εβδομάδες συγκρούεται, διαδηλώνει και καταλαμβάνει δημόσια κτίρια απασχολείται σε τέτοιου είδους δουλειές κι οπότε, το λαστιχένιο ωράριο κι η συνθήκη της επισφάλειας, του παρέχουν την δυνατότητα μεταξύ εξέγερσης κι εργασίας κάποιες φορές να επιλέγει την πρώτη. Σαν μια μορφή αόρατης κι ανεπίσημης απεργίας. Ατομικοί τρόποι πάντα υπάρχουν. Από το να γράφεις άδειες για να συμμετέχεις στην διαδήλωση, μέχρι το να παρατάς τέτοιου είδους δουλειές για ένα διάστημα, αφού άλλωστε έχεις συνηθίσει να τις αλλάζεις σαν τα πουκάμισα.


Όπως υπάρχουν και ατομικοί τρόποι μπλοκαρίσματος των ξέφρενων ρυθμών παραγωγής. Από ένα τσιγάρο ή μια βόλτα στην τουαλέτα που κρατάει παραπάνω ή άλλους «υπόγειους» τρόπους άρνησης της εντατικοποίησης (γιατί υπάρχουν και εταιρείες που σου κόβουν από το μισθό ανάλογα με τον χρόνο κατουρήματος). Κάθε εργαζόμενος/η κάνει ότι μπορεί για να δουλεύει λιγότερο, από την στιγμή άλλωστε που πρόκειται για δουλειές που δεν προσφέρουν κανένα κοινωνικό όφελος, που τις κάνει χωρίς να βρίσκει κανένα νόημα σε αυτές πέρα από τα λεφτά. Γι’ αυτό κιόλας όσο αυξάνονται τέτοιες δουλειές δεν μένει άλλη λύση από το να τις σαμποτάρεις. Αν τόσοι χιλιάδες επισφαλείς εργαζόμενοι δεν μπορούν να κάνουν μια κλασσικού τύπου απεργία, μπορούν σίγουρα να καταστρέψουν την κανονικότητα της εμπορευματικής λειτουργίας του μητροπολιτικού κέντρου, συμμετέχοντας μαζί με άλλους εξεγερμένους στα συγκρουσιακά γεγονότα που ακολούθησαν την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πέρα από τα ξεσπάσματα οργής, ένα από τα ζητούμενα είναι η ατομική αντιπαραγωγική διάθεση να βρει εκείνα τα μονοπάτια μέσα από τα οποία θα μεταμορφωθεί σε συλλογική διάθεση μπλοκαρίσματος της αλλοτριωμένης εργασίας και καθημερινότητας.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που η ΓΣΕΕ έχει γραμμένο τον κόσμο της ελαστικής εργασίας, σας καλούμε στο απελευθερωμένο, από εργάτες, κτίριό της, καθώς και στις υπόλοιπες καταλήψεις, για να αυτοοργανώσουμε μαζί τη συλλογική μας δράση.


Εργαζόμενοι, προσωρινοί, φοιτητές, άνεργοι από τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών και την Κατάληψη ΑΣΟΕΕ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ - ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο δελτίο τύπου του ΕΚΑ

Η γενική συνέλευση εξεγερμένων εργατών εκφράζει την έντονη δυσφορία της για την προβοκατόρικη - προδοτική προς τα αισθήματα της εργατικής τάξης- ανακοίνωσης του ΕΚΑ. Είμαστε εργάτες/τριες διαφόρων κλάδων, συνδικαλισμένοι και μη, που θέλουμε να συσπειρώσουμε την οργή όλης της κοινωνίας ενάντια στη δολοφονική κυβέρνηση και τη σιωπή απραξία της επίσημης αντιπολίτευσης και των επίσημων συνδικαλιστικών οργάνων που δεν έχουν σταθεί στο ύψος της περίστασης, και με τη στάση τους αυτή στηρίζουν αυτή τη κυβέρνηση και το σύστημα των φονιάδων - κλεφτών και πλιατσικολόγων των δημόσιων ταμείων.

Η κατάληψη του ανακτόρου της ΓΣΕΕ όπως και τόσες άλλες κινήσεις εργαζομένων - νεολαίων - ανέργων - μεταναστών αυτές τις μέρες αντανακλά αυτή την αγανάκτηση του κόσμου που δεν μπορεί να εκφραστεί από τις ηγεσίες και τους καριερίστες που στηρίζουν το σύστημα. Καταλάβαμε το συγκεκριμένο κτίριο ακριβώς γιατί υποτίθεται ότι συμβολίζει αγώνες εργατικούς και ακριβώς γιατί ανήκει σε όλους εμάς που αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας και για ένα διαφορετικό μέλλον.

Είναι απαράδεκτο να αποκλειόμαστε από αυτό το κτίριο, οι εκατοντάδες άνθρωποι που σε καθημερινή βάση συγκεντρωνόμαστε σε αυτό και συμμετέχουμε στις εργατικές συνελεύσεις. Από κτίριο σύμβολο το μετατρέψαμε σε ελεύθερο - ανοιχτό χώρο προς όλους/όλες εργάτες/τριες για να συντονίσουν τον αγώνα τους και να οργανώσουν την απάντηση τους οι ίδιοι χωρίς διαμεσολαβητές και ξεπουλημένους αντιπροσώπους.

Η κίνηση μας ήταν αποτέλεσμα της κρατικής καταστολής και της βίας του καπιταλισμού εναντίων των κοινωνικών αγώνων και ήρθε να απαντήσει στη σιωπή των γραφειοκρατικών δομών, όπως του ΕΚΑ και της ΓΣΕΕ.
Κατά πόσο το ΕΚΑ εκφράζει τους εργάτες;
Εκφράζει τον κόσμο που δεν συνδικαλίζεται γιατί αρνείται να εκπροσωπηθεί από έναν υποταγμένο - γραφειοκρατικό και άνευρο συνδικαλισμό;
Εκφράζει τους τους χαμηλόμισθους εργάτες που δουλεύουν "μαύροι" και ανασφάλιστοι, με ελαστικά ωράρια, ακριβώς γιατί αυτοί οι κύριοι έχουν υποχωρήσει στις απαιτήσεις των αφεντικών και της κυβέρνησης;

Τέτοιες καταστάσεις όπως η κατάληψη από τη γενική συνέλευση εξεγερμένων εργατών, όπου οι εργάτες παίρνουν την τύχη του αγώνα τους στα χέρια τους, ξεσκεπάζουν το πραγματικό πρόσωπο της ΓΣΕΕ, η οποία έχει τώρα στρατοπεδεύσει στο ΕΚΑ. Για να σαμποτάρουν το εγχείρημα μας έχουν κόψει τις τηλεφωνικές γραμμές , το διαδίκτυο και την πρόσβαση στα ηλεκτρονικά μέσα, για να δυσκολέψουν την κατάληψη να λειτουργήσει ως κέντρο αντιπληροφόρησης και αγώνα των εργατών/τριών. Παρά όλα αυτά οι εξακόσιοι και πλέον εργαζόμενοι που συμμετέχουν στις καθημερινές εργατικές συνελεύσεις διοργανώνουν των αγώνα τους ενάντια στην κρατική βία και διεκδικούν μαχητικά τα αυτονόητα δικαώματα τους. Έχουμε ήδη εκφραστεί μέσα πό τις χιλιάδες προκυρήξεις που έχουμε μοιράσει και καλούμε όλους όσοι θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτή τη προσπάθεια

Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών
Αθήνα 19/12/08
Τρίτη μέρα κατάληψης

και η ανακοίνωση του ΕΚΑ ...

ΕΚΑ
ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ
ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αρ.Πρωτ. 3537 Αθήνα 18/12/2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας εκφράζει την έντονη δυσφορία του με την προβοκατόρικη κίνηση μιας μειοψηφίας πολιτών, που δηλώνουν "εργαζόμενοι", να καταλάβουν το κτίριο της ΓΣΕΕ. Το κτίριο που ανήκει σε όλους τους εργαζόμενους της Ελλάδας και που συμβολίζει δεκαετίες αγώνων συναδέλφων - ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, για την κατοχύρωση και υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας στους χώρους εργασίας.
Η κίνηση όμως αυτή δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Είναι αποτέλεσμα της κρατικής καταστολής και της τυφλής βίας των τελευταίων ημερών ενάντια στους κοινωνικούς αγώνες.
Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας εκφράζει τους εργαζόμενους, διοργανώνει και συμπαραστέκεται στους αγώνες τους για την ανατροπή της βίας και της ευρύτερης αντιλαϊκής πολιτικής και στους αγώνες τους για βελτίωση των εισοδημάτων τους και ενός αξιοπρεπέστερου επιπέδου διαβίωσης .
Πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι του Λεκανοπεδίου να είμαστε ενωμένοι στον αγώνα για τη διεκδίκηση της ελευθερίας έκφρασης και της αξιοπρέπειάς μας, Ζητούμε να υπάρξει πολιτική καταδίκη για την κατάληψη της ΓΣΕΕ.

Η ΓΣΕΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΤΗΡΙΟ!
ΓΣΕΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ!
Η ΓΣΕΕ είναι ο συλλογικός Οργανωτής και καθοδηγητής των αγώνων των εργαζομένων!

Για το Δ.Σ

(ακολουθεί η σφραγίδα)

Εκδήλωση για την οργάνωση της αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και προφυλακισμένους


Συνηθίσαμε να μετράμε τους σακατεμένους και τους νεκρούς μας- γεγονότα που βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα». Συνηθίσαμε να μετράμε και ν’ αδιαφορούμε για τους μετανάστες- ταξικούς αδελφούς μας- που δολοφονούνται. Κουραστήκαμε να ζούμε με το άγχος της εξασφάλισης του μισθού, των ενσήμων και μιας σύνταξης που φαντάζει όνειρο απατηλό.
Όπως παλεύουμε ώστε να μην αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια των αφεντικών και των συνδικαλιστών αντιπροσώπων έτσι δε θ’ αφήσουμε στα χέρια του κράτους και των δικαστικών μηχανισμών του κανένα από τους συλληφθέντες εξεγερμένους.

Κυριακή 21 Δεκέμβρη 2008, 12:00
απελευθερωμένο κτίριο ΓΣΕΕ

Η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ Ή Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ;

Τώρα που ο γέρικος κόσμος του θεάματος, των διαφόρων μεγεθών αφεντικών και των διαφόρων ειδών αστυνομιών μιλάει ακατάπαυστα για την ασφάλεια των εμπορευμάτων που απαλλοτριώθηκαν ή καταστράφηκαν στη διάρκεια αυτής της συνεχιζόμενης εξέγερσης, εμείς ως προλετάριοι ας μιλήσουμε για τις περιπέτειες της κοινωνικής ασφάλισης και της υγείας.

Το χειμώνα που πέρασε είδαμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας η τελευταία σκηνή του έργου που παίζεται τα τελευταία είκοσι χρόνια. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 το κεφάλαιο και το κράτος του εν αγαστή συνεργασία με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία (που άλλωστε αποτελεί κομμάτι του κράτους) έχουν προωθήσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος και των εργασιακών σχέσεων και έχουν υπογράψει μια σειρά από συλλογικές συμβάσεις που ουσιαστικά ισοδυναμούν με καθήλωση ή και μείωση των μισθών. Στόχος όλων αυτών των κινήσεων είναι η υποτίμηση, η πειθάρχηση και η διαίρεση της εργατικής τάξης, η μείωση του έμμεσου αλλά και του άμεσου μισθού.

Τι μας ετοίμαζαν όλα αυτά τα χρόνια με όλους αυτούς τους νόμους που ψηφίστηκαν την περίοδο ’90-’92, με τελευταίο αυτόν της Πετραλιά; Προώθησαν σταδιακά τη γενική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και την εξομοίωση των συντάξεων και των παροχών προς τα κάτω. Οι συντάξεις όλων των ταμείων συμπιέστηκαν προς τα κάτω για να εξισωθούν με τις συντάξεις του ΙΚΑ καθώς το ύψος της επικουρικής σύνταξης περιορίστηκε στο 20% της κύριας σύνταξης. Εκτός από τις συντάξεις και οι υπόλοιπες παροχές (π.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κλπ) συμπιέστηκαν, μέσω της ενοποίησης των ταμείων κύριας και επικουρικής σύνταξης. Με αυτόν τον τρόπο απαλλάσσονται επίσης από την πίσω πόρτα οι επιχειρήσεις από τεράστια χρέη προς τα ταμεία. Αυξήθηκε ο απαιτούμενος αριθμός ενσήμων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ασφάλιση ασθένειας από 50 σε 100 και 120 ένσημα. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων που δουλεύουν part-time ή στη μαύρη εργασία αποκλείεται! Συγκεκριμένα, 500.000 άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ πετιούνται εκτός ΕΣΥ.

Για μας η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ούτε «δικαίωμα» ούτε «δημόσιο αγαθό», στον ίδιο βαθμό που ούτε ο άμεσος μισθός είναι «δικαίωμα» ή «δημόσιο αγαθό». Τόσο ο άμεσος μισθός όσο και η κοινωνική ασφάλιση, δηλαδή ο έμμεσος ή «κοινωνικός μισθός», δεν είναι τίποτα άλλο από την αξία αναπαραγωγής της εργατικής μας δύναμης και μας δίνεται ως ένα μικρό μερίδιο του κοινωνικού πλούτου που εμείς παράγουμε έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε ξέροντας ότι όταν γεράσουμε θα έχουμε κάποια σύνταξη. Έτσι, τόσο ο άμεσος μισθός όσο και η ασφάλιση είναι πεδίο κοινωνικού ανταγωνισμού και το μέγεθός τους είναι αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δύναμης, είναι δηλαδή αποτέλεσμα της ταξικής πάλης.

Σήμερα, 15η μέρα της εξέγερσης, δυο μέρες μετά από μια «κινητοποίηση» της ΑΔΕΔΥ για τη «δημόσια υγεία και την πρόνοια», ξέρουμε καλά ότι η υποβάθμιση της δημόσιας περίθαλψης και ο περιορισμός της πρόσβασης σ’ αυτή είναι μέρος της συνολικής στρατηγικής περιορισμού της αναδιανεμητικής λειτουργίας των δημοσίων δαπανών. Αυτή η στρατηγική εκφράζεται τα τελευταία χρόνια στην υποχρηματοδότηση της υγείας και τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Η εγκατάλειψη από το κράτος του συστήματος υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων οδήγησε στην απαξίωσή τους με αποτέλεσμα η διαδικασία μεταρρύθμισης να παρουσιάζεται ως «κοινωνικό αίτημα».

Κι ενώ έχουν αναζωπυρωθεί από τον Σεπτέμβρη οι κινητοποιήσεις μεγάλου κομματιού των νοσοκομειακών γιατρών, που, με αφορμή την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την εφαρμογή του 48ωρου, διεκδικούν βασικά μείωση του εργάσιμου χρόνου και αύξηση του πραγματικού μισθού τους, βλέπουμε την αναγκαιότητα οι αγώνες μας να συναντηθούν.

Γιατί, όπως έλεγαν αγωνιζόμενοι γιατροί σε κείμενό τους πρόσφατα, «Η υγεία των ασθενών και η θεραπεία τους είναι ένα σύνθετο ζήτημα που μέρος του είμαστε όλοι όσοι δουλεύουμε στους χώρους υγείας, όπως και οι ίδιοι οι ασθενείς. Ένα ζήτημα που έχει να κάνει κυρίως με τις συνθήκες της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας που επιβάλει το κράτος για χάρη του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής κι όχι με τις γνώσεις, τις δυνατότητες ή τις προσπάθειες των γιατρών. Γιατί ας μη γελιόμαστε: η φτώχεια είναι η υπ’ αριθμόν ένα αιτία θανάτου στον κόσμο σήμερα και γι’ αυτήν τα φάρμακα που διαθέτει η ιατρική είναι άχρηστα».

Ο ρόλος των συνδικαλιστών γραφειοκρατών σε όλα αυτά ήταν αποφασιστικός: είτε αποδεχόμενοι την εισφοροδιαφυγή των αφεντικών με το επιχείρημα της «τόνωσης της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης» και διεκδικώντας για τον εαυτό τους τη διαχείριση των επικουρικών ταμείων (τζογάροντας την επικουρική σύνταξη, μεταξύ άλλων, στο χρηματιστήριο), είτε αφήνοντας ανενόχλητο το κράτος να υποχρηματοδοτεί τη δημόσια υγεία.

Ως προλετάριοι που συμμετέχουμε στην κατάληψη του κτηρίου της ΓΣΕΕ και κομμάτι αυτής της εξέγερσης που αφορμή της στάθηκε η δολοφονία του νεαρού στεκόμαστε απέναντι στη βία του κράτους, του κεφαλαίου και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Γιατί ξέρουμε καλά ότι βία δεν είναι μόνο να στρέφουν τα όπλα τους πάνω μας, αλλά

ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη

ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη

ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό

ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει

ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 400 ευρώ με ή χωρίς ένσημα

ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων

ΒΙΑ είναι να αρρωσταίνεις από την πολλή δουλειά

ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια

ΒΙΑ είναι να μην έχεις λεφτά να αγοράσεις φάρμακα για να επιδιορθώσεις το εμπόρευμα-εργατική σου δύναμη

ΒΙΑ είναι να πεθαίνεις σε ράντζα άθλιων νοσοκομείων, όταν δεν μπορείς να δώσεις φακελάκι

ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ!

ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ (ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ)!

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑ ΥΓΙΕΙΣ!


Κάποιοι προλετάριοι απ’ την κατειλημμένη ΓΣΕΕ

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΟΛΕΣ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

Μετά από δύο μέρες κατάληψης του κτιρίου της γ.σ.ε.ε. με μέσο όρο συμμετοχής 600 εργατών στις καθημερινές γενικές συνελεύσεις όπου συζητήθηκαν :

·Η εκμετάλλευση της εργασίας καιοι σύγχρονές επισφαλείς εργασιακές σχέσεις

·Τα εργατικά ατυχήματα

·Οι απολύσεις

·Οι χαμηλοί μισθοί

·Ο κυνισμός των καπιταλιστών και του κράτους

·Το αδιέξοδο και η απουσία αξιοπρεπούς μέλλοντος για τις νέες γενιές

·Η αναγκαιότητα της Αυτό-οργάνωσης ενάντια στους συνδικαλιστικούς μηχανισμούς, καθώς και ένα πλήθος προτάσεων για δράσεις στους χώρους εργασίας,

η συνέλευση αποφάσισε την συνέχιση της κατάληψης με σκοπό την πραγματοποίηση εκδηλώσεων-ενημερώσεων που θα αναδεικνύουν όλα τα ζητήματα που θέσαμε από την αρχή του εγχειρήματος μας.

Να μετατρέψουμε το κτίριο της γ.σ.ε.ε. σε χώρο ελεύθερης έκφρασης και συνάντησης των εργατών.

Να διαλύσουμε τον μύθο που προωθούν τα μ.μ.ε., ότι οι εργάτες ήταν και είναι απόντες από τις συγκρούσεις.

Να στηλιτεύσουμε και να αποκαλύψουμε τον ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην υπονόμευση της εξέγερσης και όχι μόνο.

Να προωθήσουμε την ιδέα της Αυτό-οργάνωσης και της Αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς.



Οι εργατικές διεκδικήσεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε κοινωνικής εξέγερσης. Η Αλληλεγγύη του εργατικού κινήματος σε κάθε αιχμάλωτο και διωκόμενο της εξέγερσης είναι αυτονόητη. Καλούμε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία να καταδικάσουν την κρατική βία και να σταθούν αλληλέγγυα στο σύνολο των συλληφθέντων, Ελλήνων και μεταναστών, μαθητών και εργαζομένων



3 Μέρες Εκδηλώσεων στην Κατειλημμένη Γ.Σ.Ε.Ε. από την

Γ.ΕΝΙΚΗ Σ.ΥΝΕΛΕΥΣΗ Ε.ΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ Ε.ΡΓΑΤΩΝ



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 / 12 / 08

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ (ώρα έναρξης 18.00 )

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ (ώρα έναρξης 20.00)

ΣΑΒΒΑΤΟ 20/ 12 / 08

(ΟΜΙΛΙΕΣ-ΠΡΟΒΟΛΕΣ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ)

1918-2008 Η Γ.Σ.Ε.Ε. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ (ώρα έναρξης 14.00)

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 / 12 / 08

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΛΕΙ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΛΗΦΘΕΝΤΩΝ, ΣΥΓΓΕΝΩΝ, ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ, ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ.



Γ.ΕΝΙΚΗ Σ.ΥΝΕΛΕΥΣΗ Ε.ΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ Ε.ΡΓΑΤΩΝ

Κατειλημμένο Κτήριο Γ.Σ.Ε.Ε.

Γι αυτόν το Δεκέμβρη

Η σφαίρα του μπάτσου που δολοφόνησε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στις 6/12/08 αποτέλεσε άλλη μια απόδειξη της απαξίωσης της ίδιας της ζωής από το σύστημα και τους φρουρούς του. Η γαμημένη αυτή σφαίρα, οι δολοφονίες εργατών για την αύξηση των κερδών των αφεντικών, ο θάνατος της διαιδηλώτριας στη Λευκίμμη το καλοκαίρι που μας πέρασε στη διάρκεια του αδιαμεσολάβητου αγώνα των κατοίκων της περιοχής ενάντια στην εγκατάσταση ΧΥΤΑ, ο θάνατος του Πακιστανού μετανάστη στην Π. Ράλλη, τα συνεχή κρούσματα αστυνομικής βίας, οι πνιγμοί μεταναστών και προσφύγων, οι εξευτελισμοί σ’ όλη τη σφαίρα της καθημερινότητας…


Η σφαίρα του μπάτσου που δολοφόνησε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο πυροδότησε ένα άνευ προηγουμένου ξέσπασμα, την εξέγερση των νεολαίων, της «γενιάς του playstation» που όλοι είχαν ξεγράψει. Η ιστορία όμως είναι όλο εκπλήξεις και την ώρα που οι εμβρόντητοι αναλυτές μιλούσαν στα τηλεπαράθυρα για τη «θρυαλλίδα» και τα γεγονότα που άφησαν τους πάντες άφωνους, οι νεολαίοι πολιόρκησαν και επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα, γέμισαν τους δρόμους, συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ, λεηλάτησαν και ποδοπάτησαν την πολυπόθητη για το κράτος και τ’ αφεντικά κοινωνική γαλήνη, απαντώντας σε ό,τι τους καταπιέζει σ’ αυτόν τον κόσμο του τίποτα.


Αυτή η εξέγερση όμως δεν ανήκει μόνο στους εξαγριωμένους «πιτσιρικάδες» (που έβαλαν τα γυαλιά σε όλους) όπως θέλουν να παρουσιάσουν οι κονδυλοφόροι ρουφιάνοι των ΜΜΕ, ούτε είναι προϊόν των «σκοτεινών ξένων κέντρων» της παράκρουσης του ΚΚΕ που φυλάει το μαγαζάκι του. Η βία αυτής της εξέγερσης δεν χαϊδεύτηκε ούτε περίμενε τις νουθεσίες του ΣΥΡΙΖΑ. Τα μερόνυχτα που ζούμε το τελευταίο διάστημα ανήκουν σ’ αυτούς και αυτές που απαίτησαν, έδωσαν και δίνουν άμεσες αδιαμεσολάβητες απαντήσεις στη βία του κράτους και του κεφαλαίου, με πολύμορφες δράσεις που αγγίζουν όλο και μεγαλύτερο φάσμα της καθημερινότητας. Στους δρόμους, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στις απαλλοτριώσεις super market, στις γειτονιές με καταλήψεις δημαρχείων (Αγ. Δημήτριος), πνευματικών κέντρων (Ν. Φιλαδέλφεια), ΚΕΠ (Χαλάνδρι), με λαϊκές συνελεύσεις, με τοπικές πορείες, με καταλήψεις σχολών (ΑΣΟΕΕ, πολυτεχνείο, νομική, ΤΕΙ Πειραιά), με την κατάληψη της ΓΣΕΕ. Με την επιθετικότητα της κοινωνίας να ξεχύνεται σ’ όλη την Ελλάδα. Κι όλα πλέον σε παραλληλία με κινήσεις αλληλεγγύης σε πολλά σημεία του εξωτερικού.


Βρεθήκαμε στις συγκρούσεις και καταλήψεις των προηγούμενων ημερών και δεν είμαστε ούτε δεκαπεντάχρονοι , ούτε μαθητές, ούτε φοιτητές. Είμαστε εργάτες που αρθρώνουμε λόγο ενάντια στις μηχανές του εκβιασμού της μισθωτής σκλαβιάς, ενάντια στις αυθαιρεσίες των αφεντικών που καταργούν ακόμα και τα στοιχειώδη, ενάντια στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που παίζουν το ρόλο του τροχονόμου για την ασφαλή ροή των αποφάσεων που παίρνουν εις βάρος μας κράτος και εργοδότες. Ως τέτοιοι συμμετέχουμε και στην κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ. Όλοι αυτοί που παζαρεύουν με τ’ αφεντικά τους όρους σφαγής μας από τα πολυτελή γραφεία και τις δερμάτινες πολυθρόνες τους, από τις σινιέ αίθουσες συνεδριάσεων και το φουαγιέ με θέα το Λυκαβηττό και τη λεωφόρο Αλεξάνδρας πρέπει ν’ αρχίζουν να νιώθουν απειλητικά τις ανάσες μας. Τις ανάσες των εργαζομένων που αποφασίζουν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους χωρίς ηγεσίες και «πεφωτισμένους» εκπροσώπους, αυτοοργανωμένα , με σωματεία βάσης και εργατικές πρωτοβουλίες που δεν αφήνουν σε κανέναν επαγγελματία καρεκλοκένταυρο τις υποθέσεις τους.


Και είμαστε, τέλος, εδώ ξέροντας πως όλα συνεχίζονται και πως όποιος ξεχνάει τους αιχμαλώτους του αγώνα, ξεχνάει τον ίδιο τον αγώνα.


ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ


Εργάτες – τριες από το χώρο του βιβλίου,

εφημερίδα τοίχου ο βιβλιοφρικάριος

Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΒΡΩΜΑ ΔΑΚΡΥΓΟΝΙΛΑ

Εργάζομαι στον ελευθερουδάκη στην πανεπιστημίου 17. Εχθές, και ενώ τις προηγούμενες μέρες που πραγματοποιούνταν πορείες στο κέντρο οι υπεύθυνοι έκλειναν το μαγαζί και μας έδιωχναν περίλυποι για τα σπίτια μας, η διεύθυνση αποφάσισε να το κρατήσει ανοικτό. Ο ανταγωνισμός των «άγιων ημερών» δεν προβλέπει στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας και ευαισθησίας για τους εργαζόμενους. Αποτέλεσμα: 2 δακρυγόνα ακριβώς στην είσοδο του μαγαζιού, εν μέσω συγκρούσεων ματ – διαδηλωτών, έκαναν σε δευτερόλεπτα αφόρητη την κατάσταση σε όλους σχεδόν τους ορόφους. Καμία προειδοποίηση, όλα τα ρίσκα του κόσμου χρειαστήκαν για να τρέχουμε πανικόβλητοι και «συγκινημένοι» από τη δράση των γνωστών ματ, που προστάτεψαν για άλλη μια φορά τις απέναντι τράπεζες, περιμένοντας μάταια ένα απλό ευχαριστώ από το δακρυσμένο κοινωνικό τους περίγυρο.

Δυστυχώς μονό δυο υπάλληλοι παραπονεθήκαν, αφότου κατακάθισε η αποπνικτική ατμόσφαιρα, για τη στάση των υπεύθυνων του ευήλιου, ευάερου 8ου ορόφου. Οι δυο προϊστάμενοι, ως προϊστάμενοι που είναι, επιχειρηματολόγησαν ότι, εφόσον όλα τα μαγαζιά είναι ανοικτά δε μπορούμε να κλείσουμε εμείς και σε οποίον του αρέσει.

Και όλα συνέχισαν όπως πριν στον εργασιακό μας παράδεισο...

ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΜΙΑ ΚΛΕΦΤΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΟΡΑΜΑ…


1. ΜΕΣΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ είναι το ποσόν που προκύπτει αν αθροίσεις όλα τα εισοδήματα που υπάρχουν στη χώρα μας και το διαιρέσεις με όλο τον πληθυσμό (γέρους, νέους, μωρά, ανάπηρους κλπ.).Ε… λοιπόν, το Μέσο Εθνικό Εισόδημα στη χώρα μας είναι ( με στοιχεία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας) 20.000 δολάρια. Μια μέση τετραμελής οικογένεια έχει λοιπόν 80.000 δολάρια και, αν τα κάνουμε σε ευρώ, προκύπτουν περίπου 60.000 ευρώ. Δηλαδή 14 μισθοί επί 4.300 ευρώ το μήνα. Αυτά μας αναλογούν σήμερα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Σκέψου με τα ανεπίσημα και τα κρυφά.
2. Ούτε τα στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων δεν τα παίρνουν αυτά. Όποια οικογένεια λοιπόν μαζεύει σήμερα κάτω από αυτό το ποσό είναι φτωχή. Απέραντα πλήθη φτωχών δεν καταλαβαίνουν τη φτώχεια τους και νομίζουν, οχυρωμένοι στην ατομικότητα τους (διάβαζε μοναξιά), ότι αν έχουν ξεφύγει από τον πάτο των 600-700 ευρώ, ότι κάτι κάνουν, και αδρανοποιούνται.
3. Ποταμοί χρήματος κυκλοφορούν, αλλά όχι στα χέρια των εργαζομένων. Πού είναι τα υπόλοιπα; Ας το καταλάβει αυτό ο βυθισμένος στην πολυθρόνα της αποχαύνωσης, ότι ο μισθουλάκος του για τον οποίο είναι υπερήφανος δεν είναι παρά λίγα ψιχουλάκια παραπάνω με αντάλλαγμα τη ζωή του.
4. Υπό τις παρούσες συνθήκες και χωρίς καμία βασική αλλαγή, η οικονομία της χώρας αρκεί: Είτε για διπλασιασμό (τουλάχιστον) του μισθού. Είτε για μείωση του ωραρίου εργασίας στο μισό. Πιστεύουμε περισσότερο στην μείωση του ωραρίου στο μισό, ώστε ο κάθε εργαζόμενος να έχει χρόνο για μόρφωση, διασκέδαση, ταξίδια, έρωτες, ανάπτυξη της προσωπικότητας του και ότι άλλο τον κάνει Πραγματικό Άνθρωπο.
5. Στις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού πιστεύουμε ότι η οικονομία επιτρέπει δραστικότερες μεταβολές.
6. Τα παραπάνω ισχύουν όπως είναι σήμερα η οικονομία στη χώρα μας. Αν όμως ενταχθούν στην πραγματική παραγωγή όλα τα παρασιτικά επαγγέλματα: στρατός, αστυνομία, δικηγόροι, παπάδες και καλόγεροι, μεσάζοντες, τα εκατοντάδες στελέχη των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης και ο λοιπός στρατός των χαραμοφάηδων, και η κοινωνία μπορέσει να κινητοποιήσει τις υπόλοιπες δυνάμεις της, τα πράγματα πάνε πολύ πιο μακριά.
7. Με τα παραπάνω προκύπτει το αίτημα για ΑΜΕΣΑ ΤΩΡΑ

ή τετράωρη δουλειά με τον ίδιο μισθό
ή διπλασιασμός του μισθού


8. Τα παραπάνω βέβαια δεν μπορούν να γίνουν από μόνα τους. Απαιτούν να σταματήσει ο Ατομισμός και να αναπτυχθούν Συλλογικότητες και Οργάνωση, όπως μπορούμε και όπως είναι ευνοϊκότερο κάθε φορά. Σε μια προοπτική αλλαγής της κοινωνίας τα πράγματα οφείλουν να είναι, και θα είναι πολύ ευνοϊκότερα.

ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ

Πρωτοβουλία
Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Τι θα θέλανε; (Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να το’ χουν…)

Τι θα θέλανε; (Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να το’ χουν…)

Ήρεμα, ήσυχα, σκυμμένα πρόσωπα να πηγαινοέρχονται μέσα στην αέναη για αυτούς και ποτέ εκτρεπόμενη διάχυτη παραγωγική διαδικασία στο εντατικοποιημένο κάτεργο… ήρεμα και χαρούμενα εργατόπουλα και εργατοπούλες να δουλεύουν, να δουλεύουν και ύστερα χαρούμενοι καταναλώνοντας όλες τις lifestyle ονειρώξεις να γυρνούν σπίτι και να αφήνουν τα κορμιά τους μπροστά σε μία τηλεόραση που η εξάρτηση από την ηρωίνη μπροστά της, θυμίζει χαλάρωμα από μία κούπα με φασκόμηλο… Εργάτες και εργάτριες που η κριτική τους θα φτάνει μέχρι τα παρακάλια στους αφέντες για κάτι παραπάνω από 700 ευρώ. Τα αφεντικά και οι Παναγόπουλοί τους θα θέλανε οι άνεργοι αντί να κατεβαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας την κλεμμένη υπεραξία, να φοράνε σταυρουδάκια και υπομονετικά και πάντα ευτυχισμένοι να στοιβάζονται σε ουρές του ΟΑΕΔ χιλιοευχαριστώντας όσους τους δίνουν ένα πιάτο φαί. Τους μοναδικούς εργαζόμενους που θα θέλαν οργισμένους και αγριεμένους είναι όσοι κυριευμένοι με φασιστικές-εθνικιστικές μπούρδες κυνηγούν και καταδιώκουν μετανάστες. Η πιο όμορφη χειραψία γι’ αυτούς γίνεται στο τραπέζι των κοινωνικών εταίρων, θα ’θελαν φυσικά την ώρα της πανέμορφης αυτής χειραψίας χιλιάδες εργαζόμενους να χειροκροτούν και να κραυγάζουν «Ένωση-εθνική ενότητα-τέρμα στον ταξικό πόλεμο». Θα ’θελαν οι λέξεις ριζοσπαστικότητα-ρήξη-πάλη να ξεριζωθούν μια για πάντα από τη σκέψη των από κάτω…

Και επειδή είναι ευγενικοί άνθρωποι, μη βίαιοι, δε θέλουν ανελευθερία για κανέναν μονάχα ελεύθερη αγορά… Θα θέλαν όλα αυτά που τώρα έχουνε βίαια κατακτηθεί από ανατρεπτικά εργατικά κινήματα όπως αυτοί θεωρούν π.χ. (8ωρο, κοινωνική πρόνοια, δημόσια υγεία κλπ.), αντί να προσπαθούν να τα πετσοκόψουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη να τους τα παρέδιδαν οι σημερινοί μισθωτοί σκλάβοι για να δείξουν και αυτοί μία φορά από την πλευρά τους ότι δε ζητάνε μόνο όπως αυτοί οι μαλάκες οι παλιότεροι που έσπαγαν μηχανές, ξήλωναν πεζοδρόμια, καταλάμβαναν εργοστάσια, έδερναν επιστάτες… αλλά δίνουν κιόλας.

Θα ’θελαν η αυτοοργάνωση, αυτή η κακιά μάγισσα που έχει κάνει κατάληψη σε πολλές συνειδήσεις καταπιεσμένων, να μετατραπεί σε δικαίωμα ψήφου κάθε τέσσερα χρόνια. Θα ήθελαν οι ήδη στερεωμένοι από τους καπιταλιστές θεσμοί να πλαισίωναν κάθε κοινωνική συμπεριφορά, να μην ξέφευγε τίποτα από την αστική νομιμότητα. Θα ’θελαν η απεργία να μείνει μία λέξη στις πρώτες σελίδες ενός λεξικού, θα θέλαν οι εργάτες στις διαδηλώσεις, τις συγκρούσεις και τις οδομαχίες του Δεκέμβρη να καταγγείλουν τα σπασίματα των τραπεζών και των λοιπών αντικαπιταλιστικών στόχων και σαν ένδειξη συμπαράστασης να δούλευαν τζάμπα για να ορθοποδήσει το εκάστοτε κάτεργο… Ή όχι, θα ’θελαν σε κάθε γειτονιά να φτιαχτεί μία επιτροπή εργαζομένων, μη γελιέστε, όχι για να οργανώσουν τις αρνήσεις τους αλλά για να κυνηγούν προβοκάτορες. Θα ’θελαν να βγει ο διοικητής του ΙΚΑ και να πει: Όντως δε σας φτάνουν τα 28 δις ευρώ, για να υποστυλώσετε τα κάτεργά σας, ορίστε πάρτε και το υστέρημα των δούλων γιατί άμα δεν έχετε λεφτά εσείς τα αφεντικά, αυτοί πού θα τα βρίσκουνε για να έχουμε την καταπληκτική ιατρικοφαρμακευτική περίθαλψη;»

Θα ’θελαν ή όχι να εμπιστεύονται, αυτοί που παράγουν όλο τον κοινωνικό πλούτο, για ηγέτη τον κύριο Παναγόπουλο; Θα ’θελαν φυσικά…Σίγουρα έχουμε ξεχάσει να αναφέρουμε διάφορα από αυτά που θα ’θελαν τα αφεντικά και οι Παναγόπουλοί τους. Θα ’θελαν το κτήριο στην Πατησίων και Αινιανού να μην έβλεπε ποτέ μπροστά του τη μάγισσα που λέγεται ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ.

Το είδαν όμως… Όπως είδαν και τόσους συσσωρευμένους εφιάλτες να χορεύουν στους δρόμους τόσες μέρες.

Τα θέλουμε ΟΛΑ, ΟΛΑ είναι δικά μας, ΟΛΑ μας ανήκουν!

Άμεση απελευθέρωση, καμμία δίωξη των συλληφθέντων της εξέγερσης!

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
.
Η Ξενυχτισμένη Μάγισσα
που βρίσκεται στο κτήριο της ΓΣΕΕ.

18-12-2008

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Χτες Τετάρτη 17/12 και ώρα 18:00 πραγματοποιήθηκε, με αθρόα συμμετοχή κόσμου (πάνω από 500 άτομα), συνέλευση στο απελευθερωμένο κτίριο της ΓΣΕΕ. Αποφασίστηκε για σήμερα Πέμπτη 18/12 συγκέντρωση 11:00 στο Μουσείο με σκοπό να συμμετέχουμε στο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο.

Αποφασίστηκε επίσης νέα Γενική Συνέλευση για σήμερα στις 17:00.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

φωτογραφίες

Angry workers

Ανακοίνωση νο. 4

Πριν καμιά ώρα εμφανίστηκαν γύρω στους 50 γραφειοκράτες συνδικαλιστές και οι μπράβοι τους, οι οποίοι αποπειράθηκαν να μπουν στο κατειλλημένο κτήριο της ΓΣΕΕ. Ο κόσμος μέσα από την κατάληψη τους εμπόδισε και τους απομάκρυνε πέρα από τον πεζόδρομο.
Είναι προφανές ότι το κράτος δε μπορεί να χτυπήσει φανερά την κίνηση μας αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, από ότι φαίνεται το παρακράτος έχει αρχίσει να κινητοποιείται προκειμένου να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση.
Έχει καλεστεί συνέλευση στις 18:00 στο κτήριο της ΓΣΕΕ, καλούμε όλους τους εργαζόμενους και όλες τις εργαζόμενες να στηρίξουν αυτή την κίνηση με την παρουσία τους εδώ.

ΑΛΗΤΕΣ ΛΕΡΕΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ

Ανακοίνωση νο. 3

Μία απάντηση σε αυτό τον κόσμο από το απελευθερωμένο κτήριο της ΓΣΕΕ

Ο Παναγόπουλος το πρωί μας δήλωσε ότι δεν είμαστε εργάτες, γιατί οι εργάτες είναι στη δουλειά τους. Αυτό ανάμεσα στα πολλά φανερώνει και το ποια είναι η «δουλειά» του Παναγόπουλου. Η «δουλειά» του Παναγόπουλου είναι οι εργάτες να είναι στη δουλειά τους και να κάνει ότι περνάει από το χέρι του προκειμένου οι εργάτες να είναι στη δουλειά τους και μόνο εκεί.

Εδώ όμως και δέκα μέρες οι εργάτες εκτός από τη δουλειά τους έχουν βγει και στο δρόμο. Και αυτό ο Παναγόπουλος και ο κάθε Παναγόπουλος δεν μπορεί να το κρύψει ακόμα και αν καταφέρει να κρύψει τον ήλιο που φωτίζει τα βήματα μας και την οργή μας στους δρόμους αυτής της πόλης.

Είμαστε εργαζόμενοι, είμαστε άνεργοι (που πληρώνουμε με απολύσεις στο πετσί μας τη συμμετοχή μας στις απεργίες της ΓΣΕΕ, όταν οι ίδιοι που τις καλούν παίρνουν προαγωγές), είμαστε συμβασιούχοι από δουλειά σε δουλειά, είμαστε μαύροι τυπικά ή άτυπα σε προγράμματα stage και επιδοτούμενες θέσεις για τη μείωση της ανεργίας. Είμαστε κομμάτι αυτού του κόσμου και είμαστε εδώ. Και όποιος θέλει να καταλάβει ας καταλάβει.

Είμαστε εξεγερμένοι εργαζόμενοι. Τέλος.

Και όλα μας τα ένσημα είναι όλα ένα προς ένα κερδισμένα με αίμα, ιδρώτα, βία, τσακισμένες μέσες, χέρια, γόνατα, πόδια, κεφάλια.

Όλος αυτός ο κόσμος από εμάς τους εργάτες έχει φτιαχτεί.

ΥΓ. Ακούσαμε σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι η κίνηση μας είναι καλλιτεχνική παρέμβαση. Αποδεχόμαστε το χαρακτηρισμό μόνο στο βαθμό που το προλεταριάτο θα καταργήσει τη τέχνη και τη φιλοσοφία (μαζί με το κράτος και το κεφάλαιο…).

Δύο οργισμένοι προλετάριοι από την απελευθερωμένη ΓΣΕΕ.

Ανακοίνωση νο. 2

ΜΙΑ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ «κ.» ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΙΣ –ΠΡΟ ΟΛΙΓΗΣ ΩΡΑΣ- ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΝΕΤ.

Ο «κύριος» Παναγόπουλος είπε στο κρατικό κανάλι, πως «κάποιοι νεαροί κατέλαβαν το κτίριο της ΓΣΕΕ […] και πως αν ήταν χειρωνάκτες εργάτες, θα ήταν σε γιαπιά τέτοια ώρα […]»
Αυτός ο απίθανος τύπος, μεγαλοστέλεχος της Εθνικής Τράπεζας που «εκπροσωπεί» τους εργάτες, πού είναι τέτοια ώρα και τι ξέρει από γιαπιά;
Σε όλη του τη ζωή υπήρξε τεχνοκράτης, διευθυντικό στέλεχος σε ΔΕΚΟ, κομματικός ρουσφετολόγος και νεκροθάφτης αγώνων.
Ο εν λόγω εκφραστής της πασοκικής πολιτικής εντός του εργατικού κινήματος, μένει στα β. προάστια, καπνίζει πούρα και αμοίβεται παχυλά, από την Εθνική Τράπεζα και τη ΓΣΕΕ, ενώ διαχειρίζεται και τεράστια κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια.
Πήρε προαγωγή από το αφεντικό του, ενώ οι συνδικαλιστές απαγορεύεται να προάγονται κατά τη θητεία τους και την αποδέχθηκε.
Οργάνωσε συνέδριο της ΓΣΕΕ για τα 90χρονα μέσα στο αμφιθέατρο της Εθνικής, δηλαδή του αφεντικού του του Αράπογλου, με επιχορήγηση του υπουργείου Εξωτερικών, δείχνοντας τις διαθέσεις του και την ταξική του θέση.

Ας πάει να κάτσει με τα αφεντικά ο Παναγόπουλος, όπως κάνει κάθε μέρα. Όπως κάνει όταν υπογράφει τις Συλλογικές Συμβάσεις με τους εργοδότες, που μας εξασφαλίζουν τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη.

Πως τολμάει να εγκαλεί τους εξεγερμένους εργάτες, αυτός που πρωτοστατεί στην καταστολή κάθε εργατικής διεκδίκησης;

Εδώ στην κατειλημμένη ΓΣΕΕ, έχουμε μπροστά μας μια πλάκα που μνημονεύει τις ηγεσίες της. Πάνω απ’ το όνομα του Παναγόπουλου, έχει κι άλλα ονόματα γραφειοκρατών που εξαγόρασαν μια αμοιβή βουλευτή, θάβοντας εργατικές διεκδικήσεις: Κανελλόπουλος, Πρωτόπαπας, Πολυζωγόπουλος. Έχει ακόμα αυτή η πλάκα τα ονόματα των δοτών εργατοπατέρων της Χούντας και της Κατοχής. Εκεί αξίζει να βρίσκεται ο Παναγόπουλος.

Εμάς ας μας αφήσει εκεί που είμαστε πάντα: στη δουλειά μας, στην ανεργία μας, στην ταξική μας θέση, στα νυχτερινά ωράρια, στο δρόμο, στην εξέγερση των ημερών, στο δρόμο…

Αν ανησυχεί ο Παναγόπουλος για αυτούς που τώρα δουλεύουν, ας ησυχάσει. Θα έρθουν εδώ στην απογευματινή συνέλευση της κατάληψης, που θα ανοίξει τις πόρτες του κτιρίου σε όσους χρόνια τις κλείνει ο ίδιος. Θα αφήσουν αύριο τις δουλειές τους –τη μέρα που ο ίδιος αρνήθηκε να καλέσει απεργία- για να κατέβουν στο δρόμο και να εκφράσουν την οργή τους.
Μια οργή που ο Παναγόπουλος δε μπορεί και δε θέλει να αντιληφθεί, γιατί οι παχυλοί μισθοί του και ο κατασταλτικός του ρόλος, αυτό του υπαγορεύουν…
Εδώ είμαστε λοιπόν…


Προλεταριακή Πρωτοβουλία (όχι και τόσο νεαρών) Νυχτερινών Εργαζομένων
απ’ την Απελευθερωμένη ΓΣΕΕ.

Προκύρηξη Νο1

Την ιστορία μας ή θα την καθορίσουμε εμείς
ή θα καθοριστεί ερήμην μας.

Εμείς, οι χειρώνακτες εργάτες υπάλληλοι, άνεργοι, προσωρινοί, ντόπιοι και μετανάστες, που δεν είμαστε τηλεθεατές και συμμετέχουμε από το Σάββατο βράδυ, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις διαδηλώσεις, στις συγκρούσεις με την αστυνομία, στις καταλήψεις του κέντρου και των γειτονιών, που πολλές φορές χρειάστηκε να παρατήσουμε τη δουλειά μας και τις καθημερινές μας υποχρεώσεις για να βρεθούμε στο δρόμο με τους μαθητές, τους φοιτητές και τους άλλους προλετάριους που αγωνίζονται.
Αποφασίσαμε να καταλάβουμε το κτήριο της γσεε για :
Να το μετατρέψουμε σε χώρο ελεύθερης έκφρασης και συνάντησης των εργατών.
Να διαλύσουμε το μύθο που προωθούν τα ΜΜΕ ότι οι εργάτες ήταν και είναι απόντες από τις συγκρούσεις και ότι η οργή που εκφράζεται αυτές τις μέρες είναι υπόθεση 500 «κουκουλοφόρων», «χουλιγκάνων» και λοιπά παραμύθια, ενώ στην οθόνη και στα παράθυρά τους οι εργάτες ήταν παρόντες ως οι πληγέντες τις σύγκρουσης, την ίδια στιγμή που η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο οδηγεί σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις οι οποίες από τα ίδια τα ΜΜΕ και τους διαχειριστές τους παρουσιάζονται ως «φυσικό φαινόμενο».
Να στηλιτεύσουμε και να αποκαλύψουμε το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην υπονόμευση της εξέγερσης και όχι μόνο. Η γσεε και όλος ο συνδικαλιστικός μηχανισμός, που τη στηρίζει, δεκαετίες τώρα, υπονομεύουν αγώνες, παζαρεύουν την εργατική μας δύναμη για ψίχουλα, διαιωνίζοντας το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της μισθωτής σκλαβιάς. Ενδεικτική είναι η στάση τους την προηγούμενη Τετάρτη που ακυρώνοντας την προγραμματισμένη απεργιακή πορεία περιορίστηκε στην οργάνωση μιας σύντομης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα φροντίζοντας παράλληλα να διώξει τον κόσμο άρον-άρον από την πλατεία μην τυχόν μολυνθούν οι συγκεντρωμένοι από τον ιό της εξέγερσης.
Να ανοίξουμε για πρώτη φορά αυτό το χώρο- ως συνέχεια του κοινωνικού ανοίγματος που δημιούργησε η εξέγερση- ο οποίος έχει κτιστεί με τις δικές μας εισφορές και από τον οποίο είμαστε αποκλεισμένοι. Γιατί τόσα χρόνια εμπιστευόμαστε την τύχη μας σε κάθε λογής σωτήρες, φτάνοντας να χάσουμε ακόμα και την αξιοπρέπεια μας. Σαν εργαζόμενοι πρέπει να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να μην αναθέτουμε τις ελπίδες μας σε κανέναν πεφωτισμένο ηγέτη ή «ικανό» αντιπρόσωπο. Πρέπει να αποκτήσουμε φωνή, να βρεθούμε, να μιλήσουμε να αποφασίσουμε και να δράσουμε. Ενάντια στη γενικευμένη επίθεση που βρισκόμαστε. Η δημιουργία συλλογικών αντιστάσεων «από τα κάτω» είναι μονόδρομος.
Να προωθήσουμε την ιδέα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς, τις επιτροπές αγώνα και τις συλλογικές διαδικασίες βάσης καταργώντας τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές.
Τόσα χρόνια καταπίνουμε τη μιζέρια, τη ρουφιανιά και τη βία στη δουλειά. Συνηθίσαμε να μετράμε τους σακατεμένους και τους νεκρούς μας- γεγονότα που βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα». Συνηθίσαμε να μετράμε και ν’ αδιαφορούμε για τους μετανάστες- ταξικούς αδελφούς μας- που δολοφονούνται. Κουραστήκαμε να ζούμε με το άγχος της εξασφάλισης του μισθού, των ενσήμων και μιας σύνταξης που φαντάζει όνειρο απατηλό.
Όπως παλεύουμε ώστε να μην αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια των αφεντικών και των συνδικαλιστών αντιπροσώπων έτσι δε θ’ αφήσουμε στα χέρια του κράτους και των δικαστικών μηχανισμών του κανένα από τους συλληφθέντες εξεγερμένους.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Εργατική συνέλευση στο «απελευθερωμένο»κτήριο της γσεε
Τετάρτη 17/12/08, ώρα 18:00.
Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών