إعلان الجمعية العامة للشغيلة المتمردين في اليونان
سوف يُكتب التاريخ إما على يدنا وإما رغماً عنا..
نحن الشغيلة اليدويون، الأجراء، العاطلون عن العمل، أجراء وكالات التشغيل المؤقت، المحليون والمهاجرون، الذين ليسوا مشاهدين صامتين بل ممن يشاركون منذ السبت مساء إثر مقتل ألكسندروس غريغوروبولوس، في مختلف التظاهرات والصدامات مع الشرطة وإحتلال الأبنية العامة في وسط المدينة كما في الأحياء المختلفة، ممن اضطروا غالباً إلى ترك عملهم والتزاماتهم اليومية للنزول إلى الشارع إلى جانب التلامذة والطلاب والبروليتاريين المناضلين الآخرين.. لقد قررنا إحتلال بناء الكونفدرالية العامة للشغيلة في اليونان من أجل تحويله ليصبح مكان حرية التعبير واللقاء بين الشغيلة.
من أجل القضاء على الأسطورة التي تدفع بها وسائل الإعلام والتي تقول بأن الشغيلة هم غائبون عن حركة التمرد هذه، وأن كل هذا الغضب لا يأتي إلا من 500 ملثم أو حماسيي لعبة كرة القدم، إضافة إلى أن الأخبار المتلفزة تظهر أن الشغيلة هم ضحايا هذه ألأعمال. وفي الواقع كل هذا يحصل فيما الأزمة الرأسمالية تتفاقم في اليونان حيث يُصرف ألاف الشغيلة من عملهم ووسائل الإعلام تعتبر أن عمليات الصرف هذه هي أمر جد طبيعي.
يجب استنكار الدور الذي تقوم به البيرقراطية النقابية في إطفاء نار الثورة لأن الكونفدرالية النقابية GSEE تضرب نضالاتنا وتتاجر بقوة عملنا. لنأخذ كمثال موقفهم المتخذ نهار الأربعاء في إلغاء التظاهرة والإكتفاء بتجمع لفترة قصيرة في ساحة سينتاغما.
يجب علينا كشغيلة أن نتحمل مسؤولياتنا وأن لا نوكل آمالنا لأي قائد "متنور" أو ذي كفاءة عالية مزعومة. إن مخرجنا الوحيد هو: إنشاء مقاومات جماعية تأتي من القاعدة.
يجب أن ننشط فكرة التنظيم الذاتي وفكرة التضامن في أمكنة العمل وخلق لجان نضالية دورها أتخاذ القرارات بصورة جماعية كما يجب علينا أن نلغي النقابيين البيرقراطيين.
لقد اعتدنا لفترة طويلة عل التخاذل وعلى إحتساب عدد قتلانا في المصانع بإسم "حوادث العمل". كما اعتدنا على اللامبالاة حيال رفاقنا الطبقيين ونعني العمال المهاجرين، وعلى أجر لم يعد يكفي لشي وعلى معاش تقاعدي مستحيل المنال. كفي كفى..
سوف نستمر بالنضال ولن نترك في أيدي النظام الأشخاص الموقوفين.
تحرير مباشر لأشخاص الموقوفين
سحب الإتهامات الموجهة إليها
تنظيم ذاتي للشغيلة
إضراب عام
الجمعية العامة للشغيلة المتردين
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΗΣΑΠ
Το κεντρικό κτίριο του ΗΣΑΠ
στην οδό Αθηνάς 67
τελεί υπό κατάληψη
Η Κωνσταντίνα Κούνοβα χαροπαλεύει στον Ευαγγελισμό
μετά από δολοφονική επίθεση με βιτριόλι
πληρωμένων δολοφόνων της εργοδοσίας.
Να κατέβει ο κόσμος στο δρόμο!
ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΛΟΙ.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 8μ.μ.
ΣΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ
ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΗΣΑΠ
ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΑΘΗΝΑΣ 67
Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Στις 3:30 έξω από την είσοδο του νοσοκομείου "Ευαγγελισμός"
μαζευτήκαμε πάνω από 150 εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι
στη συναδέλφισσα Κωνσταντίνα που δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι.
Υπήρχε πανώ που έγραφε
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ -
Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
Εγινε ενημέρωση από συνεδέλφους της οι οποίοι μας
πληροφόρησαν για το καθημερινό καθεστώς εργοδοτικής
τρομοκρατίας που βιώνουν από τα αφεντικά -
εργολάβους καθαριότητας στον ΗΣΑΠ,
τους τρόπους που εφευρίσκουν για να καρπώνονται
επιδόματα βαρέων ανθυγιεινών που δίνονται
για τις καθαρίστριες και μένουν στις τσέπες των αφεντικών.
Για τη συνδικαλιστική δράση της συναδέλφισσας
που δέχτηκε την τρομοκρατική επίθεση, τις απειλές
που δεχόταν στις οποίες δεν ενέδωσε παρόλο το γεγονός
ότι είναι μετανάστρια και είναι γνωστό πως αντιμετωπίζονται
οι μετανάστες στη χούντα που ζούμε,
καθώς και για την προσπάθεια που μεθοδεύεται
ώστε να αποδωθεί η απεχθής επίθεση
σε προσωπικές διαφορές της εργάτριας,
η οποία αρνείται κατηγορηματικά ότι είχε τέτοιου είδους διαφορές
με οποιονδήποτε.
Τ’ αφεντικά ξεσαλώνουν
Καθώς το πρώτο κύμα της εξέγερσης των Δεκεμβριανών ξεθυμαίνει, έρχεται η ώρα της λευκής τρομοκρατίας των αφεντικών. Σε κάθε τομέα, η επίθεσή τους είναι ανηλεής, καθώς προχωράνε πράγματα που ήθελαν να κάνουν εδώ και καιρό, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκουν την φυσική εξόντωση των αντιπάλων τους.
Δολοφονική επίθεση στον ταξικό συνδικαλισμό
Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Πάγια τακτική των αφεντικών είναι η τρομοκρατία και στη συνέχεια η απόλυση. Τώρα, έφτασαν και στην φυσική επίθεση, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή της 44χρονης Κωνσταντίνας Κούνεβα, γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού. Η Κωνσταντίνα, την περασμένη Τρίτη, 23/12/2008, επιστρέφοντας στο σπίτι της στα Άνω Πετράλωνα Αττικής, δέχτηκε επίθεση με βιτριόλη από δύο γορίλες των αφεντικών. Προκλήθηκαν εγκαύματα στο κεφάλι και τα χέρια της, με την κατάσταση της υγείας της να είναι κρίσιμη (βρίσκεται σε κώμα στην μονάδα εντατικής θεραπείας του “Ευαγγελισμού”), ενώ ήδη έχει χάσει το ένα της μάτι. Η αντιπρόεδρος της Ένωσης Βάσω Τσούνη, κατείγγειλε ως υπευθύνους για την επίθεση εργολάβους συνεργείων καθαρισμού.
Η Κωνσταντίνα εργαζόταν σε συνεργείο καθαρισμού και δεχόταν πολλές πιέσεις. «Είναι πολλά τα ερωτήματα. Δεχόταν αφόρητες πιέσεις και απειλές να σταματήσει τη συνδικαλιστική δραστηριότητα επειδή στο χώρο της υπάρχουν πολλά εργασιακά προβλήματα με τις συμβάσεις και τους μισθούς», λέει η Λία Φράγκου, οργανωτική γραμματέας στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στην οποία ανήκει το σωματείο καθαριστριών. «Της έκαναν και ανώνυμα τηλεφωνήματα αλλά και από την εργοδοσία. Της έχουν στείλει και εξώδικα ενώ της έκαναν και μια δυσμενή μετάθεση, εκδικητική, τόσο μακριά από το σπίτι της όσο και σε άλλη βάρδια. Το τελευταίο επεισόδιο συνέβη μόλις πριν από λίγες μέρες: τους έβαζαν να υπογράφουν ότι παίρνουν κανονικό δώρο Χριστουγέννων και τους έδιναν λιγότερα χρήματα στο χέρι. Σεκιουριτάδες την πέταξαν έξω όταν είπε ότι αυτό δεν είναι σωστό και δεν πρέπει να υπογράψουν, ενώ μια εργαζόμενη που δεν υπέγραψε απολύθηκε».
Το Σωματείο βρισκόταν συνεχώς στους χώρους δουλειάς και είχε προχωρήσει επανειλημμένα σε παρεμβάσεις στις επιθεωρήσεις εργασίας, για απολύσεις, δεδουλευμένα, ωράρια, ένσημα. Η εργοδοσία σε μια από αυτές σε «συνεργασία» με το εργοδοτικό σωματείο που έχει στήσει οργάνωσε αντισυγκέντρωση απειλώντας το σωματείο και την συγκεκριμένη εργαζόμενη.
Οι εργαζόμενες αναγκάζονται υπό τον φόβο της απόλυσης να υπογράφουν πως παίρνουν δώρα, μπόνους, ένσημα κλπ κλπ. Είναι αναγκασμένες να πηγαίνουν όπου θέλει ο εργοδότης, μπορεί τώρα να είναι στο τάδε κτήριο στο κέντρο και σε 2 μήνες σε άλλο στη Γλυφάδα. Φυσικά δεν τίθεται θέμα για το που βολεύει τις εργαζόμενες ή αν θέλουν να αλλάξουν χώρο εργασίας. Με το νόμο 2956/2001 για την ενοικίαση εργαζομένων της κυβέρνησης Σημίτη, τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα, γιατί έτσι μπορεί να είσαι εργαζόμενη στο αφεντικό σου και νοικιασμένη σε άλλο αφεντικό.
Σαν μόνο δικό μας σχόλιο, παραθέτουμε την απάντηση της Κωνσταντίνας στην ερωτηση των νοσηλευτων «γιατί, πως σου το κάνανε αυτό». Η Κωνσταντίνα απάντησε ξεκάθαρα και με έντονη φωνή «είμαι συνδικαλίστρια στο σωματείο καθαριστριών και οικιακών βοηθών». Κι αυτή ήταν η αιτία της επίθεσης εναντίων της.
Εγινε αυτοσχέδιος έρανος όπου μαζεύτηκε
ένα ποσό πρώτης βοήθειας από τους αλληλέγγυους
και δώθηκαν ραντεβού για να συζητηθεί η παραπέρα δράση μας.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ
Ενημέρωση για οικονομική ενίσχυση της κοπέλλας εδώ.
Διαδώστε το γιατί θα χρειαστεί εγχειρήσεις και θεραπείες.
Μαζεύτε λεφτά ανά πόλη και βάλτε όλα μαζί στο λογαριασμό
5012 019021 277 Τράπεζα Πειραιώς
DECHEVA ELENA KUEVA KOSTADINKA NIKOLOVA
Διαδώστε το γιατί θα χρειαστεί εγχειρήσεις και θεραπείες.
Μαζεύτε λεφτά ανά πόλη και βάλτε όλα μαζί στο λογαριασμό
5012 019021 277 Τράπεζα Πειραιώς
DECHEVA ELENA KUEVA KOSTADINKA NIKOLOVA
Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008
Το κείμενο από την ανοιχτή εκδήλωση στην ΓΣΕΕ που καλεί σε πορεία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες την παραμονη των χριστουγέννων
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΦΕΤΟΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΝΑΒΟΛΗ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ
Όσοι βρεθήκαμε στους δρόμους τις προηγούμενες εβδομάδες βιώσαμε στο μέγιστο βαθμό την βία από την μεριά της αστυνομίας: εκτεταμένη χρήση χημικών, ξύλο στις πορείες και στους αποκλεισμούς των αστυνομικών τμημάτων, ατελείωτο κυνηγητό, επιθέσεις των παρακρατικών σε μετανάστες και μαθητές... Βιώσαμε την προσπάθεια καταστολής μιας εξέγερσης που έσπασε την βιτρίνα της κοινωνικής ειρήνης, καταστολή που έχει οδηγήσει μέχρι τώρα σε εκατοντάδες συλλήψεις πανελλαδικά. Αυτή τη στιγμή είναι καταρχάς σημαντικό να καταλάβουμε όλοι δύο πράγματα: πρώτον ότι, μέσα σε ένα κλίμα μηδενικής ανοχής, η αστυνομία δεν είναι ο μοναδικός εκφραστής της καταστολής, αντίθετα μπάτσοι, δικαστές και πολιτική εξουσία βρίσκονται σε στενή συνεργασία μεταξύ τους. Η ξεκάθαρα στρατευμένη θέση των δικαστών, οι οποίοι τσακίζουν τους διαδηλωτές την στιγμή που χαϊδεύουν τα αφτιά των αστυνομικών-πιστολέρο, είναι η καλύτερη απόδειξη. Δεύτερον, ότι η καταστολή στοχεύει σε όλους ώστε να μας τρομοκρατήσει, κυρίως όσους συμμετείχαμε ενεργά στις κινητοποιήσεις και τις συγκρούσεις και δευτερευόντως όσους απλά παρακολουθούσαν τα γεγονότα . Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα των «κατορθωμάτων» των μπάτσων είναι αρκετά για να εξοργίσουν ακόμη και τον «μέσο φιλήσυχο πολίτη»: η σύλληψη και βάναυση κακοποίηση ενός φαντάρου που απλά έκανε την βόλτα του στο κέντρο την ώρα της πορείας, η σύλληψη και προφυλάκιση ατόμου που συμμετέχει στο πρόγραμμα απεξάρτησης 18 άνω απλά επειδή βρισκόταν στο πολυτεχνείο για να παρακολουθήσει εκδήλωση του προγράμματος, η σύλληψη και καταδίκη για κλοπή ενός πακιστανού μετανάστη επειδή είχε «κλέψει» το ίδιο του το κινητό, η καταδίωξη και σύλληψη ενός μαθητή μέσα στην τουαλέτα καφετέριας στο σύνταγμα επειδή συμμετείχε στην πορεία, η σύλληψη και η απαγγελία κατηγοριών σε διαδηλωτές με βάση τον τρομονόμο... όλα αυτά, και πολλά ακόμη, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα του τρόμου ώστε να επιτευχθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η επιστροφή στην ομαλότητα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Όλα αυτά, και πολλά ακόμη, δεν πρέπει να τα αφήσουμε αναπάντητα.
Για εμάς είναι αδιανόητο να αφήσουμε στην τύχη τους εκατοντάδες συλληφθέντες παριστάνοντας ότι «δεν συμβαίνει τίποτα». Για εμάς η αλληλεγγύη σε κάθε διωκώμενο αυτής της εξεγέρσης είναι αυτονόητη, η απαίτηση για απελευθέρωση όλων ανεξαιρέτως των συλληφθέντων, ελλήνων και μεταναστών, μαθητών και εργαζόμενων, είναι επιβεβλημένη. Οι συλληφθέντες είναι οι αιχμάλωτοι ενός κοινωνικού αγώνα που ξεκίνησε από την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή και την εναντίωση στην αστυνομική βία και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια γενικευμένη κοινωνική σύγκρουση η οποία άνοιξε όλη την βεντάλια των κοινωνικών ζητημάτων. Μέσα στο πλαίσιο του κοινού μας αγώνα οι συλληφθέντες είναι ένα κομμάτι από εμάς.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
Τετάρτη 24/12, στις 16:00, στο Μοναστηράκι
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ για την δημιουργία ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στους συλληφθέντες
Σάββατο 27/12, στις 16:00, στο Πολυτεχνείο
Το παραπάνω κάλεσμα προέρχεται από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συμμετείχαν στην ανοιχτή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 21/12 μέσα στο κατειλημμένο κτίριο της ΓΣΕΕ, με θέμα την οργάνωση της αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες.
Λήξη Κατάληψης ΓΣΕΕ
Η κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ έληξε την Κυριακή 21/12 στις 17.00 μετά την εκδήλωση για την οργάνωση της αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και τους φυλακισμένους. Ακολούθησε πορεία που κατευθύνθηκε μέσω της Πατησίων και της Σολωμού προς την κατάληψη του Πολυτεχνείου.
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
Μετάφραση της πρώτης προκήρυξης στα ισπανικά και τα σερβοκροατικά
SPANISH TRANSLATION
Vamos a determinar nuestra historia nosotros mismos,si no se determinará sin nosotros
Nosotros, los trabajadores manuales, empleados, desempleados, trabajadores temporales, locales o inmigrantes, los que no somos telespectadores, los que participamos desde la noche del sábado, después del asesinato de Alexandros Grigoropulos, en las manifestaciones, los enfrentamientos con la policia, las ocupaciones en el centro y en los barrios, los que muchas veces tuvimos que dejar nuestro trabajo y las tareas cotidianas para estar en la calle con los alumnos, los estudiantes, y los otros proletarios que estan luchando.
Hemos decidido ocupar el edificio de la GSEE (Confederación General Obrera de Grecia) :
-Para convertirlo en un espacio de libre expresión y de encuentro de los obreros.
-Para acabar con el mito que están promocionado los medios de comunicación de qué los obreros estaban y están ausentes en los enfrentamientos y que la rabia que se expresa en estos días es un asunto de 500 “encapuchados”, “vándalos” y otros cuentos semejantes, mientras que en la pantalla y las ventanillas de los telediarios los obreros son presentados como las víctimas de los enfrentamientos, mientras que la crisis capitalista en Grecia y en todo el mundo conlleva centenares de miles de despidos que los medios y sus gerentes presentan como un “fenómeno natural”.
-Para denunciar y revelar el papel de la burocracia sindicalista en el sabotaje de la rebelión – y no sólo esto. La GSEE y todo el mecanismo sindicalista que la ha estado apoyando durante décadas, están socavando las luchas, negociando nuestra fuerza laboral por migas, perpetuando el régimen de la explotación y de la esclavitud salarial. Su postura del miércoles pasado es indicativa, cuando canceló la marcha programada y se limitó a una breve concentración en Sintagma (Plaza de la Constitución) intentando al mismo tiempo echar a la gente cuanto antes de la plaza no sea que se contaminasen del virus de la rebelión.
-Para abrir este espacio por primera vez– como una continuación de la apertura social que genero este levantamiento – un sitio que se construyó con nuestras aportaciones y del que fuimos excluidos. Porque durante todos estos años confiamos nuestros destinos a estos elementos salvadores, llegando al punto de perder nuestra dignidad. Como trabajadores tenemos que empezar a asumir nuestras responsabilidades y no encomendar nuestras esperanzas ni a un líder iluminado ni a un representante “competente”. Tenemos que adquirir una voz propia, encontrarnos, hablar, tomar decisiones y actuar. Contra la ofensiva generalizada que estamos sufriendo. La creación de resistencias colectivas “de abajo” es el único camino.
-Para promover la idea de la auto-organización y de la solidaridad en los lugares de trabajo, los comités de lucha y los procesos colectivos de base aboliendo los sindicatos burócratas.
Durante todos estos años hemos sumido la miseria, el chivatazo y la violencia en el trabajo. Nos hemos acostumbrado a contar nuestros mutilados y muertos – hechos que se bautizan como “accidentes laborales”. Nos hemos acostumbrado a contar inmigrantes – nuestros hermanos de clase - asesinados y permanecer indiferentes. Nos hemos cansado de vivir con la ansiedad de asegurar un salario, nominas(de seguridad social) y una pensión que parece ser sueño irrealizable.
Así como luchamos por no dejar nuestra vida en las garras de los patrones y de los representantes sindicales, del mismo modo no vamos a dejar ningun detenido rebelado en las garras del estado y de sus mecanismos judiciales.
LIBERTAD INMEDIATA A TODOS LOS DETENIDOS EN PRISION PREVENTIVA
NINGUN CARGO A LOS DETENIDOS
AUTO-ORGANIZACIÓN DE LOS OBREROS
HUELGA GENERAL
Asamblea General de Obreros Rebelados
SERBO-CROATIAN TRANSLATION
''Mi ćemo ili sami odrediti vlastitu povijest Ili pustiti da bude određena bez nas''
Mi, fizički radnici, zaposlenici, nezaposleni, privremeni radnici, lokalni ili imigranti, nismo pasivni tv-gledatelji. Od ubojstva Alexandrosa Grigoropoulosa u subotu navečer sudjelujemo u demonstracijama, sukobima s policijom, okupacijama centra ili susjedstava. Ponovno smo morali ostaviti posao i naše svakodnevne obveze da bi preuzeli ulice s učenicima, studentima i ostalim proleterima u borbi.
ODLUČILI SMO OKUPIRATI ZGRADU GSEE
- Da je pretvorimo u prostor slobodnog izražavanja i mjesto sastajanja radnika.
- Da razagnamo medijsko-reklamirani mit da su radnici bili i da su odsutni od sukoba, i da je bijes ovih dana afera nekih 500 „nosioca maski“, „huligana“ i neke druge bajke, dok se na tv-ekranima radnike prikazivalo kao žrtve sukoba, dok kapitalistička kriza u Grčkoj i diljem svijeta vodi u nebrojena otpuštanja što mediji i njihovi menadžeri vide kao „prirodni fenomen“.
- Da ogolimo i razotkrijemo ulogu sindikalne birokracije u potkopavanju pobune – i ne samo tamo. GSEE i čitavi sindikalistički mehanizam koji ga podupire desetljećima i desetljećima, potkopava borbe, cjenka našu radnu snagu za mrvice , te pomaže očuvati sistem eksploatacije i najamnog ropstva. Stav GSEE od prošle srijede govori mnogo: GSEE je otkazao planirane demonstracije štrajkača, zaustavljajući se na organizaciji kratkotrajnog okupljanja na trgu Sintagma, istovremeno se time pobrinuvši da će se ljudi raštrkati u žurbi s trga, bojeći se da bi se mogli zaraziti virusom pobune.
- Da otvorimo ovaj prostor po prvi put – kao nastavak društvenog otvaranja stvorenog od pobune same, kao prostor koji je izgrađen našim doprinosom, prostor iz kojeg smo bili isključeni. Svih ovih godina povjeravali smo svoje sudbine spasiteljima svih vrsti, a završili izgubljenog
dostojanstva. Kao radnici, trebamo početi preuzimati na sebe svoje odgovornosti, i prestati prenositi naša nadanja pronicljivim vođama ili „sposobnim“ predstavnicima. Mi moramo zadobiti vlastiti glas, za sastajanje, za pričanje, za odlučivanje i za djelovanje. Ustrajavamo protiv generaliziranog napada. Stvaranje kolektivnih otpora iz baze jedini je način.
- Da propagiramo ideju samoorganizacije i solidarnosti na radnim mjestima, borbenih komiteta i kolektivnih procedura iz baze, ukidajući birokratske sindikaliste.
Svih ovih godina gutamo bijedu, posredovanje, nasilje u radu. Postali smo naviknuti na brojanje osakaćenih i mrtvih – tzv. „nesreće na radu“. Navikli smo se ignorirati ubijanje imigranata – naše klasne braće. Dosta nam je živjeti u tjeskobi od osiguravanja nadnica, poreznih markica
i mirovine koja nam sada izgleda kao daleki san.
Isto kao što se borimo da ne napustimo svoj život u rukama šefova i sindikalnih predstavnika, isto tako nećemo napustiti niti jednog uhićenog pobunjenika u rukama države i sudskog mehanizma.
IZRAVNO OSLOBAĐANJE UHAPŠENIH
BEZ PRESUDE UHIĆENIMA
SAMOORGANIZACIJA RADNIKA
GENERALNI ŠTRAJK
* * *
Generalna skupština Pobunjenih Radnika
Mi, fizički radnici, zaposlenici, nezaposleni, privremeni radnici, lokalni ili imigranti, nismo pasivni tv-gledatelji. Od ubojstva Alexandrosa Grigoropoulosa u subotu navečer sudjelujemo u demonstracijama, sukobima s policijom, okupacijama centra ili susjedstava. Ponovno smo morali ostaviti posao i naše svakodnevne obveze da bi preuzeli ulice s učenicima, studentima i ostalim proleterima u borbi.
ODLUČILI SMO OKUPIRATI ZGRADU GSEE
- Da je pretvorimo u prostor slobodnog izražavanja i mjesto sastajanja radnika.
- Da razagnamo medijsko-reklamirani mit da su radnici bili i da su odsutni od sukoba, i da je bijes ovih dana afera nekih 500 „nosioca maski“, „huligana“ i neke druge bajke, dok se na tv-ekranima radnike prikazivalo kao žrtve sukoba, dok kapitalistička kriza u Grčkoj i diljem svijeta vodi u nebrojena otpuštanja što mediji i njihovi menadžeri vide kao „prirodni fenomen“.
- Da ogolimo i razotkrijemo ulogu sindikalne birokracije u potkopavanju pobune – i ne samo tamo. GSEE i čitavi sindikalistički mehanizam koji ga podupire desetljećima i desetljećima, potkopava borbe, cjenka našu radnu snagu za mrvice , te pomaže očuvati sistem eksploatacije i najamnog ropstva. Stav GSEE od prošle srijede govori mnogo: GSEE je otkazao planirane demonstracije štrajkača, zaustavljajući se na organizaciji kratkotrajnog okupljanja na trgu Sintagma, istovremeno se time pobrinuvši da će se ljudi raštrkati u žurbi s trga, bojeći se da bi se mogli zaraziti virusom pobune.
- Da otvorimo ovaj prostor po prvi put – kao nastavak društvenog otvaranja stvorenog od pobune same, kao prostor koji je izgrađen našim doprinosom, prostor iz kojeg smo bili isključeni. Svih ovih godina povjeravali smo svoje sudbine spasiteljima svih vrsti, a završili izgubljenog
dostojanstva. Kao radnici, trebamo početi preuzimati na sebe svoje odgovornosti, i prestati prenositi naša nadanja pronicljivim vođama ili „sposobnim“ predstavnicima. Mi moramo zadobiti vlastiti glas, za sastajanje, za pričanje, za odlučivanje i za djelovanje. Ustrajavamo protiv generaliziranog napada. Stvaranje kolektivnih otpora iz baze jedini je način.
- Da propagiramo ideju samoorganizacije i solidarnosti na radnim mjestima, borbenih komiteta i kolektivnih procedura iz baze, ukidajući birokratske sindikaliste.
Svih ovih godina gutamo bijedu, posredovanje, nasilje u radu. Postali smo naviknuti na brojanje osakaćenih i mrtvih – tzv. „nesreće na radu“. Navikli smo se ignorirati ubijanje imigranata – naše klasne braće. Dosta nam je živjeti u tjeskobi od osiguravanja nadnica, poreznih markica
i mirovine koja nam sada izgleda kao daleki san.
Isto kao što se borimo da ne napustimo svoj život u rukama šefova i sindikalnih predstavnika, isto tako nećemo napustiti niti jednog uhićenog pobunjenika u rukama države i sudskog mehanizma.
IZRAVNO OSLOBAĐANJE UHAPŠENIH
BEZ PRESUDE UHIĆENIMA
SAMOORGANIZACIJA RADNIKA
GENERALNI ŠTRAJK
* * *
Generalna skupština Pobunjenih Radnika
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008
Μεταφράσεις της πρώτης προκήρυξης της Γενικής Συνέλευσης Εξεγερμένων Εργατών
ENGLISH TRANSLATION
We will either determine our history ourselves
or let it be determined without us
We, manual workers, employees, jobless, temporary workers, local or immigrants, are not passive tv-viewers. Since the murder of Alexandros Grigoropoulos on Saturday night we participate in the demonstrations, the clashes with the police, the occupations on the centre or the neighborhoods. Time and again we had to leave work and our daily obligations to take the streets with the students, the university students and the other proletarians in struggle.
WE DECIDED TO OCCUPY THE BUILDING OF GSEE
-To turn it into a space of free expression and a meeting point of workers.
-To disperse the media-touted myth that the workers were and are absent from the clashes, and that the rage of these days was an affair of some 500 "mask-bearers", "hooligans" or some other fairy tale, while on the tv-screens the workers were presented as victims of the clash, while the capitalist crisis in Greece and Worldwide leads to countless layoffs that the media and their managers deal as a "natural phenomenon".
-To flay and uncover the role of the trade union bureaucracy in the undermining of the insurrection -and not only there. GSEE and the entire trade union mechanism that supports it for decades and decades, undermine the struggles, bargain our labor power for crumblings, perpetuate the system of exploitation and wage slavery. The stance of GSEE last Wednesday is quite telling: GSEE cancelled the programmed strikers' demonstration, stopping short at the organization of a brief gathering in Syntagma Sq., making simultaneously sure that the people will be dispersed in a hurry from the Square, fearing that they might get infected by the virus of insurrection.
-To open up this space for the first time -as a continuation of the social opening created by the insurrection itself-, a space that has been built by our contributions, a space from which we were excluded. For all these years we trusted our fate on saviours of every kind, and we end up losing our dignity. As workers we have to start assuming our responsibilities, and to stop assigning our hopes to wise leaders or "able" representatives. We have to acquire a voice of our own, to meet up, to talk, to decide, and to act. Against the generalized attack we endure. The creation of collective "grassroot" resistances is the only way.
-To propagate the idea of self-organization and solidarity in working places, struggle committees and collective grassroot procedures, abolishing the bureaucrat trade unionists.
All these years we gulp the misery, the pandering, the violence in work. We became accustomed to counting the crippled and our dead - the so-called "labor accidents". We became accustomed to ingore the migrants -our class brothers- getting killed. We are tired living with the anxiety of securing a wage, revenue stamps, and a pension that now feels like a distant dream.
As we struggle not to abandon our life in the hands of the bosses and the trade union representatives, likewise we will not abandon no arrested insurgent in the hands of the state and the juridical mechanism.
IMMEDIATE RELEASE OF THE DETAINED
NO CHARGE TO THE ARRESTED
SELF-ORGANIZATION OF THE WORKERS
GENERAL STRIKE
General Assembly of Insurgent Workers
GERMAN TRANSLATION
Entweder werden wir unsere Geschichte selbst bestimmen
oder sie wird ohne uns bestimmt
Wir - Arbeiter, Angestellte, Arbeitslose, Zeitarbeiter, einheimische wie migrantische - wir sind keine passiven Fernsehzuschauer. Seit dem Mord an Alexandros Grigoropoulos Samstagnacht nehmen wir an den Demonstrationen, den Auseinandersetzungen mit der Polizei, den Besetzungen im Stadtzentrum und den anderen Vierteln teil. Immer wieder mussten wir die Arbeit und unsere anderen Verpflichtungen stehen lassen, um mit den Schülern, Studenten und den anderen kämpfenden Proletariern auf die Straße zu gehen.
WIR HABEN BESCHLOSSEN, DAS GSEE-GEBÄUDE ZU BESETZEN…
- um es in einen Raum für freie Diskussion und in einen Treffpunkt für Arbeiter zu verwandeln.
- um neben anderen Märchen den von den Medien verbreiteten Mythos aufzulösen, die Arbeiter hätten sich bis jetzt aus den Zusammenstößen stets herausgehalten und die Wut dieser Tage sei bloß die Angelegenheit einiger 500 "Vermummter" und "Hooligans" gewesen. Und während einem auf den Fernsehbildschirmen die Arbeiter als Opfer dieses Kampfes präsentiert werden, führt die kapitalistische Krise in Griechenland und weltweit zu zahllosen Entlassungen, die von Medien wie Managern als ein "Naturphänomen" behandelt werden.
- um die Rolle der Gewerkschaftsbürokratie zu entlarven, die den Aufstand - und nicht nur diesen - untergräbt. Der GSEE und der gesamte ihn unterstützende Apparat unterminieren seit Jahrzehnten die Kämpfe, verschachern unsere Arbeitskraft für Brosamen und verewigen das System der Ausbeutung und der Lohnsklaverei. Die Haltung des GSEE letzten Mittwoch sagt alles: er blies die von Streikenden geplante Demonstration ab und veranstaltete stattdessen eine kurze Versammlung auf dem Syntagmaplatz. Dabei stellte er sicher, dass die Menge sich eiligst auflöste, da er befürchtete, dass sie vom Virus des Aufstandes angesteckt werden könnte.
- um erstmalig einen Ort zu öffnen, der durch unsere Beiträge zwar gebaut wurde, von dem wir aber bislang ausgeschlossen waren. Dies in Fortsetzung der vom Aufstand selbst geschaffenen sozialen Öffnung. All die Jahre vertrauten wir unser Schicksal Erretter aller Art an um schließlich unsere Würde zu verlieren. Als Arbeiter müssen wir anfangen die Verantwortung für uns selbst zu übernehmen, statt unsere Hoffnungen auf weise Führer oder "fähige" Repräsentanten zu richten. Wir müssen unsere eigene Stimme erlangen, uns treffen, reden, entscheiden und handeln. Dem generalisierten Angriff werden wir standhalten. Die Schaffung von kollektivem "Graswurzel"-Widerstand ist der einzige Weg.
- um die Idee der Selbstorganisation und der Solidarität am Arbeitsplatz, der Streikkomitees und einer kollektiven Graswurzel-Arbeit zu verbreiten, um die Gewerkschaftsbürokraten zu entmachten.
All diese Jahre haben wir das Elend, die Zuhälterei, die Gewalt in der Arbeit geschluckt. Wir haben uns daran gewöhnt die Verkrüppelten und unsere Toten - die sogenannten "Arbeitsunfälle" zu zählen. Wir haben uns zu ignorieren gewöhnt, dass Migranten - unsere Klassenbrüder und -schwestern - getötet werden. Wir sind es müde, mit der Angst um den Lohnerwerb, die Steuerabrechnung und die Rente, die sich jetzt wie ein ferner Traum ausmacht, zu leben.
So wie wir darum kämpfen, unser Leben nicht den Händen der Bosse und der Gewerkschaftsvertreter zu überlassen, so werden wir auch keinen der inhaftierten Aufständischen den Händen des Staates und der Justizmaschine überlassen.
SOFORTIGE FREILASSUNG DER INHAFTIERTEN
KEINE ANKLAGE GEGEN DIE FESTGENOMMENEN
SELBSTORGANISATION DER ARBEITER
GENERALSTREIK
Generalversammlung der aufständischen Arbeiter, 17. Dezember 2008
FRENCH TRANSLATION
L’histoire sera écrite par nous
Ou à notre insu
Nous, les travailleurs manuels, les employés, les chômeurs, les intérimaires, nationaux et immigrés qui ne sont pas téléspectateurs mais participent depuis samedi soir, après le meurtre d’Alexandros Grigoropoulos, aux diverses manifestations, accrochages avec la police, occupations de bâtiments publiques dans le centre comme dans les différents quartiers, qui ont dû souvent abandonner leur travail et leurs obligations quotidiennes pour descendre dans la rue aux côtés des élèves, des étudiants et autres prolétaires en lutte,
Nous avons décidé d’occuper le bâtiment de la GSEE (Confédération Générale des Travailleurs de Grèce) pour le transformer en un lieu de liberté d’expression et de rencontre des travailleurs.
Pour détruire le mythe mis en avant par les médias, que les travailleurs étaient et restent absents des émeutes, que la colère exprimée ses jours-ci n’est l’affaire que de 500 « cagoulés » et « houligans », et que les travailleurs étaient par contre présents à leurs différentes émissions en tant que personnes lésées. Et cela même, au moment ou la crise capitaliste en Grèce et dans le monde entier conduit des centaines de milliers de personnes aux licenciements, ces mêmes licenciements qui sont présentés par les médias comme un « fait naturel ».
Pour dénoncer et révéler le rôle de la bureaucratie syndicaliste et son effort pour ébranler la révolte. La GSEE et tout le mécanisme syndicaliste qui la soutient depuis des décennies, compromettent nos luttes, marchandent notre force de travail pour un rien et perpétuent le régime d’exploitation et d’esclavage salarié. Prenons comme exemple leur position de mercredi dernier lorsqu’ils ont annulé la grève programmée en se limitant à l’organisation d’un rassemblement de courte durée à la place Syndagma et ont forcé les gens à quitter la place pour éviter leur éventuelle « contamination » par le virus de la révolte.
Pour rendre enfin cet espace, construit aux frais de nos contributions mais dont nous restons exclus, ouvert à tous, à l’image de l’ouverture sociale créée par les émeutes.
Cela fait des années, au point de perdre notre dignité, que nous faisons confiance à des sauveurs de tout genre.
Nous devons, en tant que travailleurs, assumer nos responsabilités et ne confier nos espoirs à aucun meneur « éclairé » ou représentant « compétant ». Nous devons acquérir notre propre voix, nous retrouver, discuter, décider et agir. Contre l’attaque généralisée dont nous faisons face. Notre seule issue : la création de résistances collectives venant de la base.
Pour promouvoir l’idée d’une organisation par nous-mêmes, l’idée de la solidarité dans le milieu du travail, des comités de lutte et des décisions prises collectivement par la base, pour supprimer les syndicalistes bureaucrates.
Des années durant nous nous résignons à la misère, à la duperie et à la violence au travail. Habitués à compter nos invalides et nos morts – événements baptisés « accidents du travail ». Habitués à compter, tout en restant indifférents au sort des immigrés –nos frères de classe- qui se font assassiner. Nous en avons marre de vivre avec l’angoisse d’un salaire non garanti, des cotisations sociales et d’une retraite qui s’avère inaccessible.
A l’instar de notre lutte pour ne pas laisser nos vies entre les mains des patrons et des représentants syndicaux, nous allons
mener la lutte pour ne laisser aucune des personnes insurgées, arrêtées par la police, entre les mains de l’Etat et de ses mécanismes répressifs.
LIBERATION IMMEDIATE DES PERSONNES ARRETEES
PAS DE PLAINTE PORTEE CONTRE ELLES
LES TRAVAILLEURS EN CHARGE DE LEUR PROPRE ORGANISATION
GREVE GENERALE
L’assemblée générale des travailleurs insurgés
ITALIAN TRANSLATION
O SAREMO NOI A SCRIVERE LA STORIA,
O LA STORIA SARÀ SCRITTA SENZA DI NOI
Noi operai, impiegati, disoccupati, lavoratori precari, greci o immigrati, che non siamo spettatori e abbiamo partecipato dal primo momento alle manifestazioni, agli scontri con la polizia, alle occupazioni nel centro e le periferie d’Atene; noi che molte volte abbiamo dovuto lasciare il nostro posto di lavoro e i nostri impegni quotidiani per scendere in piazza fianco a fianco con gli alunni, gli studenti e gli altri proletari in lotta,
abbiamo deciso di occupare la sede della Confederazione Generale dei Lavoratori della Grecia (CGLG) per:
- Trasformarla in un luogo di libera espressione e d’incontro dei lavoratori;
- Far cadere il mito creato dai media, secondo il quale i lavoratori erano e sono assenti dagli scontri e che la rabbia manifestata tutti questi giorni riguarda solo 500 “anarchici” e “hooligans” e frottole del genere, mentre negli scermi televisivi i lavoratori erano presenti come le vittime degli scontri, nello stesso momento in cui i licenziamenti di migliaia di lavoratori provocati dalla crisi capitalista in Grecia e in tutto il mondo vengono presentati come qualcosa di “naturale”.
- Denunciare e portare alla luce il ruolo della burocrazia sindacale nel minare la rivolta e non solo questa. La CGLC e tutto l’apparato burocratico che la appoggia, da decenni mina le lotte dei lavoratori; negoziano la nostra forza-lavoro, prolungando il regime dello sfruttamento e della schiavitù salariata. È esemplare il suo atteggiamento mercoledì scorso (10 dicembre) quando hanno annullato il corteo programmato per quel giorno e si è limitata ad un breve concentramento in piazza Sintagma, cercando di isolare i manifestanti dal “virus” della ribellione.
- Perché vogliamo aprire per la prima volta ai lavoratori – come conseguenza della “frattura” nel sociale che ha prodotto questa rivolta - questa sede costruita con i nostri contributi e dalla quale siamo esclusi. Per tutti questi anni abbiamo affidato il nostro destino a “salvatori” di ogni genere fino al punto di perdere ogni traccia di dignità. In quanto lavoratori dobbiamo assumere le nostre responsabilità invece di delegare le nostre speranze a leaderini “illuminati” e “abili” rappresentanti. Dobbiamo prendere la parola in prima persona, incontrarci tra di noi, parlare e decidere per agire contro l’attacco su tutti i fronti che stiamo subendo. Creare forme di “resistenza collettiva” dal basso costituisce l’unica soluzione.
- Promuovere l’idea dell’autorganizzazione e della solidarietà nei posti di lavoro; dei comitati di lotta e delle iniziative collettive dal basso, abolendo le burocrazie sindacali.
Per anni e anni abbiamo dovuto sopportare la miseria, il ruffianesimo e i soprusi nei posti di lavoro. Ci siamo abituati a contare i nostri i colleghi morti, la cui morte viene etichettata come “incidenti sul lavoro”. Ci siamo abituati a disinteressarci degli immigrati - i nostri fratelli in lotta - che vengono assassinati. Ci siamo stufati di vivere con l’ansia di come procurarci il salario, i contributi e una pensione che sta diventando sempre di più un miraggio.
Nello stesso modo in cui stiamo lottando per non abbandonare la nostra vita nelle mani dei padroni e dei burocrati, non abbandoneremo mai nelle mani dello Stato e dell’apparato giudiziario i rivoltosi arrestati.
RILASCIO IMMEDIATO DEGLI ARRESTATI E CHIUSURA DEI PROCEDIMENTI PENALI CONTRO DI LORO
AUTORGANIZZAZIONE DEI LAVORATORI
SCIOPERO GENERALE
Assemblea Generale di Operai in Rivolta
We will either determine our history ourselves
or let it be determined without us
We, manual workers, employees, jobless, temporary workers, local or immigrants, are not passive tv-viewers. Since the murder of Alexandros Grigoropoulos on Saturday night we participate in the demonstrations, the clashes with the police, the occupations on the centre or the neighborhoods. Time and again we had to leave work and our daily obligations to take the streets with the students, the university students and the other proletarians in struggle.
WE DECIDED TO OCCUPY THE BUILDING OF GSEE
-To turn it into a space of free expression and a meeting point of workers.
-To disperse the media-touted myth that the workers were and are absent from the clashes, and that the rage of these days was an affair of some 500 "mask-bearers", "hooligans" or some other fairy tale, while on the tv-screens the workers were presented as victims of the clash, while the capitalist crisis in Greece and Worldwide leads to countless layoffs that the media and their managers deal as a "natural phenomenon".
-To flay and uncover the role of the trade union bureaucracy in the undermining of the insurrection -and not only there. GSEE and the entire trade union mechanism that supports it for decades and decades, undermine the struggles, bargain our labor power for crumblings, perpetuate the system of exploitation and wage slavery. The stance of GSEE last Wednesday is quite telling: GSEE cancelled the programmed strikers' demonstration, stopping short at the organization of a brief gathering in Syntagma Sq., making simultaneously sure that the people will be dispersed in a hurry from the Square, fearing that they might get infected by the virus of insurrection.
-To open up this space for the first time -as a continuation of the social opening created by the insurrection itself-, a space that has been built by our contributions, a space from which we were excluded. For all these years we trusted our fate on saviours of every kind, and we end up losing our dignity. As workers we have to start assuming our responsibilities, and to stop assigning our hopes to wise leaders or "able" representatives. We have to acquire a voice of our own, to meet up, to talk, to decide, and to act. Against the generalized attack we endure. The creation of collective "grassroot" resistances is the only way.
-To propagate the idea of self-organization and solidarity in working places, struggle committees and collective grassroot procedures, abolishing the bureaucrat trade unionists.
All these years we gulp the misery, the pandering, the violence in work. We became accustomed to counting the crippled and our dead - the so-called "labor accidents". We became accustomed to ingore the migrants -our class brothers- getting killed. We are tired living with the anxiety of securing a wage, revenue stamps, and a pension that now feels like a distant dream.
As we struggle not to abandon our life in the hands of the bosses and the trade union representatives, likewise we will not abandon no arrested insurgent in the hands of the state and the juridical mechanism.
IMMEDIATE RELEASE OF THE DETAINED
NO CHARGE TO THE ARRESTED
SELF-ORGANIZATION OF THE WORKERS
GENERAL STRIKE
General Assembly of Insurgent Workers
GERMAN TRANSLATION
Entweder werden wir unsere Geschichte selbst bestimmen
oder sie wird ohne uns bestimmt
Wir - Arbeiter, Angestellte, Arbeitslose, Zeitarbeiter, einheimische wie migrantische - wir sind keine passiven Fernsehzuschauer. Seit dem Mord an Alexandros Grigoropoulos Samstagnacht nehmen wir an den Demonstrationen, den Auseinandersetzungen mit der Polizei, den Besetzungen im Stadtzentrum und den anderen Vierteln teil. Immer wieder mussten wir die Arbeit und unsere anderen Verpflichtungen stehen lassen, um mit den Schülern, Studenten und den anderen kämpfenden Proletariern auf die Straße zu gehen.
WIR HABEN BESCHLOSSEN, DAS GSEE-GEBÄUDE ZU BESETZEN…
- um es in einen Raum für freie Diskussion und in einen Treffpunkt für Arbeiter zu verwandeln.
- um neben anderen Märchen den von den Medien verbreiteten Mythos aufzulösen, die Arbeiter hätten sich bis jetzt aus den Zusammenstößen stets herausgehalten und die Wut dieser Tage sei bloß die Angelegenheit einiger 500 "Vermummter" und "Hooligans" gewesen. Und während einem auf den Fernsehbildschirmen die Arbeiter als Opfer dieses Kampfes präsentiert werden, führt die kapitalistische Krise in Griechenland und weltweit zu zahllosen Entlassungen, die von Medien wie Managern als ein "Naturphänomen" behandelt werden.
- um die Rolle der Gewerkschaftsbürokratie zu entlarven, die den Aufstand - und nicht nur diesen - untergräbt. Der GSEE und der gesamte ihn unterstützende Apparat unterminieren seit Jahrzehnten die Kämpfe, verschachern unsere Arbeitskraft für Brosamen und verewigen das System der Ausbeutung und der Lohnsklaverei. Die Haltung des GSEE letzten Mittwoch sagt alles: er blies die von Streikenden geplante Demonstration ab und veranstaltete stattdessen eine kurze Versammlung auf dem Syntagmaplatz. Dabei stellte er sicher, dass die Menge sich eiligst auflöste, da er befürchtete, dass sie vom Virus des Aufstandes angesteckt werden könnte.
- um erstmalig einen Ort zu öffnen, der durch unsere Beiträge zwar gebaut wurde, von dem wir aber bislang ausgeschlossen waren. Dies in Fortsetzung der vom Aufstand selbst geschaffenen sozialen Öffnung. All die Jahre vertrauten wir unser Schicksal Erretter aller Art an um schließlich unsere Würde zu verlieren. Als Arbeiter müssen wir anfangen die Verantwortung für uns selbst zu übernehmen, statt unsere Hoffnungen auf weise Führer oder "fähige" Repräsentanten zu richten. Wir müssen unsere eigene Stimme erlangen, uns treffen, reden, entscheiden und handeln. Dem generalisierten Angriff werden wir standhalten. Die Schaffung von kollektivem "Graswurzel"-Widerstand ist der einzige Weg.
- um die Idee der Selbstorganisation und der Solidarität am Arbeitsplatz, der Streikkomitees und einer kollektiven Graswurzel-Arbeit zu verbreiten, um die Gewerkschaftsbürokraten zu entmachten.
All diese Jahre haben wir das Elend, die Zuhälterei, die Gewalt in der Arbeit geschluckt. Wir haben uns daran gewöhnt die Verkrüppelten und unsere Toten - die sogenannten "Arbeitsunfälle" zu zählen. Wir haben uns zu ignorieren gewöhnt, dass Migranten - unsere Klassenbrüder und -schwestern - getötet werden. Wir sind es müde, mit der Angst um den Lohnerwerb, die Steuerabrechnung und die Rente, die sich jetzt wie ein ferner Traum ausmacht, zu leben.
So wie wir darum kämpfen, unser Leben nicht den Händen der Bosse und der Gewerkschaftsvertreter zu überlassen, so werden wir auch keinen der inhaftierten Aufständischen den Händen des Staates und der Justizmaschine überlassen.
SOFORTIGE FREILASSUNG DER INHAFTIERTEN
KEINE ANKLAGE GEGEN DIE FESTGENOMMENEN
SELBSTORGANISATION DER ARBEITER
GENERALSTREIK
Generalversammlung der aufständischen Arbeiter, 17. Dezember 2008
FRENCH TRANSLATION
L’histoire sera écrite par nous
Ou à notre insu
Nous, les travailleurs manuels, les employés, les chômeurs, les intérimaires, nationaux et immigrés qui ne sont pas téléspectateurs mais participent depuis samedi soir, après le meurtre d’Alexandros Grigoropoulos, aux diverses manifestations, accrochages avec la police, occupations de bâtiments publiques dans le centre comme dans les différents quartiers, qui ont dû souvent abandonner leur travail et leurs obligations quotidiennes pour descendre dans la rue aux côtés des élèves, des étudiants et autres prolétaires en lutte,
Nous avons décidé d’occuper le bâtiment de la GSEE (Confédération Générale des Travailleurs de Grèce) pour le transformer en un lieu de liberté d’expression et de rencontre des travailleurs.
Pour détruire le mythe mis en avant par les médias, que les travailleurs étaient et restent absents des émeutes, que la colère exprimée ses jours-ci n’est l’affaire que de 500 « cagoulés » et « houligans », et que les travailleurs étaient par contre présents à leurs différentes émissions en tant que personnes lésées. Et cela même, au moment ou la crise capitaliste en Grèce et dans le monde entier conduit des centaines de milliers de personnes aux licenciements, ces mêmes licenciements qui sont présentés par les médias comme un « fait naturel ».
Pour dénoncer et révéler le rôle de la bureaucratie syndicaliste et son effort pour ébranler la révolte. La GSEE et tout le mécanisme syndicaliste qui la soutient depuis des décennies, compromettent nos luttes, marchandent notre force de travail pour un rien et perpétuent le régime d’exploitation et d’esclavage salarié. Prenons comme exemple leur position de mercredi dernier lorsqu’ils ont annulé la grève programmée en se limitant à l’organisation d’un rassemblement de courte durée à la place Syndagma et ont forcé les gens à quitter la place pour éviter leur éventuelle « contamination » par le virus de la révolte.
Pour rendre enfin cet espace, construit aux frais de nos contributions mais dont nous restons exclus, ouvert à tous, à l’image de l’ouverture sociale créée par les émeutes.
Cela fait des années, au point de perdre notre dignité, que nous faisons confiance à des sauveurs de tout genre.
Nous devons, en tant que travailleurs, assumer nos responsabilités et ne confier nos espoirs à aucun meneur « éclairé » ou représentant « compétant ». Nous devons acquérir notre propre voix, nous retrouver, discuter, décider et agir. Contre l’attaque généralisée dont nous faisons face. Notre seule issue : la création de résistances collectives venant de la base.
Pour promouvoir l’idée d’une organisation par nous-mêmes, l’idée de la solidarité dans le milieu du travail, des comités de lutte et des décisions prises collectivement par la base, pour supprimer les syndicalistes bureaucrates.
Des années durant nous nous résignons à la misère, à la duperie et à la violence au travail. Habitués à compter nos invalides et nos morts – événements baptisés « accidents du travail ». Habitués à compter, tout en restant indifférents au sort des immigrés –nos frères de classe- qui se font assassiner. Nous en avons marre de vivre avec l’angoisse d’un salaire non garanti, des cotisations sociales et d’une retraite qui s’avère inaccessible.
A l’instar de notre lutte pour ne pas laisser nos vies entre les mains des patrons et des représentants syndicaux, nous allons
mener la lutte pour ne laisser aucune des personnes insurgées, arrêtées par la police, entre les mains de l’Etat et de ses mécanismes répressifs.
LIBERATION IMMEDIATE DES PERSONNES ARRETEES
PAS DE PLAINTE PORTEE CONTRE ELLES
LES TRAVAILLEURS EN CHARGE DE LEUR PROPRE ORGANISATION
GREVE GENERALE
L’assemblée générale des travailleurs insurgés
ITALIAN TRANSLATION
O SAREMO NOI A SCRIVERE LA STORIA,
O LA STORIA SARÀ SCRITTA SENZA DI NOI
Noi operai, impiegati, disoccupati, lavoratori precari, greci o immigrati, che non siamo spettatori e abbiamo partecipato dal primo momento alle manifestazioni, agli scontri con la polizia, alle occupazioni nel centro e le periferie d’Atene; noi che molte volte abbiamo dovuto lasciare il nostro posto di lavoro e i nostri impegni quotidiani per scendere in piazza fianco a fianco con gli alunni, gli studenti e gli altri proletari in lotta,
abbiamo deciso di occupare la sede della Confederazione Generale dei Lavoratori della Grecia (CGLG) per:
- Trasformarla in un luogo di libera espressione e d’incontro dei lavoratori;
- Far cadere il mito creato dai media, secondo il quale i lavoratori erano e sono assenti dagli scontri e che la rabbia manifestata tutti questi giorni riguarda solo 500 “anarchici” e “hooligans” e frottole del genere, mentre negli scermi televisivi i lavoratori erano presenti come le vittime degli scontri, nello stesso momento in cui i licenziamenti di migliaia di lavoratori provocati dalla crisi capitalista in Grecia e in tutto il mondo vengono presentati come qualcosa di “naturale”.
- Denunciare e portare alla luce il ruolo della burocrazia sindacale nel minare la rivolta e non solo questa. La CGLC e tutto l’apparato burocratico che la appoggia, da decenni mina le lotte dei lavoratori; negoziano la nostra forza-lavoro, prolungando il regime dello sfruttamento e della schiavitù salariata. È esemplare il suo atteggiamento mercoledì scorso (10 dicembre) quando hanno annullato il corteo programmato per quel giorno e si è limitata ad un breve concentramento in piazza Sintagma, cercando di isolare i manifestanti dal “virus” della ribellione.
- Perché vogliamo aprire per la prima volta ai lavoratori – come conseguenza della “frattura” nel sociale che ha prodotto questa rivolta - questa sede costruita con i nostri contributi e dalla quale siamo esclusi. Per tutti questi anni abbiamo affidato il nostro destino a “salvatori” di ogni genere fino al punto di perdere ogni traccia di dignità. In quanto lavoratori dobbiamo assumere le nostre responsabilità invece di delegare le nostre speranze a leaderini “illuminati” e “abili” rappresentanti. Dobbiamo prendere la parola in prima persona, incontrarci tra di noi, parlare e decidere per agire contro l’attacco su tutti i fronti che stiamo subendo. Creare forme di “resistenza collettiva” dal basso costituisce l’unica soluzione.
- Promuovere l’idea dell’autorganizzazione e della solidarietà nei posti di lavoro; dei comitati di lotta e delle iniziative collettive dal basso, abolendo le burocrazie sindacali.
Per anni e anni abbiamo dovuto sopportare la miseria, il ruffianesimo e i soprusi nei posti di lavoro. Ci siamo abituati a contare i nostri i colleghi morti, la cui morte viene etichettata come “incidenti sul lavoro”. Ci siamo abituati a disinteressarci degli immigrati - i nostri fratelli in lotta - che vengono assassinati. Ci siamo stufati di vivere con l’ansia di come procurarci il salario, i contributi e una pensione che sta diventando sempre di più un miraggio.
Nello stesso modo in cui stiamo lottando per non abbandonare la nostra vita nelle mani dei padroni e dei burocrati, non abbandoneremo mai nelle mani dello Stato e dell’apparato giudiziario i rivoltosi arrestati.
RILASCIO IMMEDIATO DEGLI ARRESTATI E CHIUSURA DEI PROCEDIMENTI PENALI CONTRO DI LORO
AUTORGANIZZAZIONE DEI LAVORATORI
SCIOPERO GENERALE
Assemblea Generale di Operai in Rivolta
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)