Η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ Ή Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ;

Τώρα που ο γέρικος κόσμος του θεάματος, των διαφόρων μεγεθών αφεντικών και των διαφόρων ειδών αστυνομιών μιλάει ακατάπαυστα για την ασφάλεια των εμπορευμάτων που απαλλοτριώθηκαν ή καταστράφηκαν στη διάρκεια αυτής της συνεχιζόμενης εξέγερσης, εμείς ως προλετάριοι ας μιλήσουμε για τις περιπέτειες της κοινωνικής ασφάλισης και της υγείας.

Το χειμώνα που πέρασε είδαμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας η τελευταία σκηνή του έργου που παίζεται τα τελευταία είκοσι χρόνια. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 το κεφάλαιο και το κράτος του εν αγαστή συνεργασία με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία (που άλλωστε αποτελεί κομμάτι του κράτους) έχουν προωθήσει μια σειρά από μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος και των εργασιακών σχέσεων και έχουν υπογράψει μια σειρά από συλλογικές συμβάσεις που ουσιαστικά ισοδυναμούν με καθήλωση ή και μείωση των μισθών. Στόχος όλων αυτών των κινήσεων είναι η υποτίμηση, η πειθάρχηση και η διαίρεση της εργατικής τάξης, η μείωση του έμμεσου αλλά και του άμεσου μισθού.

Τι μας ετοίμαζαν όλα αυτά τα χρόνια με όλους αυτούς τους νόμους που ψηφίστηκαν την περίοδο ’90-’92, με τελευταίο αυτόν της Πετραλιά; Προώθησαν σταδιακά τη γενική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και την εξομοίωση των συντάξεων και των παροχών προς τα κάτω. Οι συντάξεις όλων των ταμείων συμπιέστηκαν προς τα κάτω για να εξισωθούν με τις συντάξεις του ΙΚΑ καθώς το ύψος της επικουρικής σύνταξης περιορίστηκε στο 20% της κύριας σύνταξης. Εκτός από τις συντάξεις και οι υπόλοιπες παροχές (π.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κλπ) συμπιέστηκαν, μέσω της ενοποίησης των ταμείων κύριας και επικουρικής σύνταξης. Με αυτόν τον τρόπο απαλλάσσονται επίσης από την πίσω πόρτα οι επιχειρήσεις από τεράστια χρέη προς τα ταμεία. Αυξήθηκε ο απαιτούμενος αριθμός ενσήμων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ασφάλιση ασθένειας από 50 σε 100 και 120 ένσημα. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων που δουλεύουν part-time ή στη μαύρη εργασία αποκλείεται! Συγκεκριμένα, 500.000 άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ πετιούνται εκτός ΕΣΥ.

Για μας η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ούτε «δικαίωμα» ούτε «δημόσιο αγαθό», στον ίδιο βαθμό που ούτε ο άμεσος μισθός είναι «δικαίωμα» ή «δημόσιο αγαθό». Τόσο ο άμεσος μισθός όσο και η κοινωνική ασφάλιση, δηλαδή ο έμμεσος ή «κοινωνικός μισθός», δεν είναι τίποτα άλλο από την αξία αναπαραγωγής της εργατικής μας δύναμης και μας δίνεται ως ένα μικρό μερίδιο του κοινωνικού πλούτου που εμείς παράγουμε έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε ξέροντας ότι όταν γεράσουμε θα έχουμε κάποια σύνταξη. Έτσι, τόσο ο άμεσος μισθός όσο και η ασφάλιση είναι πεδίο κοινωνικού ανταγωνισμού και το μέγεθός τους είναι αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δύναμης, είναι δηλαδή αποτέλεσμα της ταξικής πάλης.

Σήμερα, 15η μέρα της εξέγερσης, δυο μέρες μετά από μια «κινητοποίηση» της ΑΔΕΔΥ για τη «δημόσια υγεία και την πρόνοια», ξέρουμε καλά ότι η υποβάθμιση της δημόσιας περίθαλψης και ο περιορισμός της πρόσβασης σ’ αυτή είναι μέρος της συνολικής στρατηγικής περιορισμού της αναδιανεμητικής λειτουργίας των δημοσίων δαπανών. Αυτή η στρατηγική εκφράζεται τα τελευταία χρόνια στην υποχρηματοδότηση της υγείας και τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Η εγκατάλειψη από το κράτος του συστήματος υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων οδήγησε στην απαξίωσή τους με αποτέλεσμα η διαδικασία μεταρρύθμισης να παρουσιάζεται ως «κοινωνικό αίτημα».

Κι ενώ έχουν αναζωπυρωθεί από τον Σεπτέμβρη οι κινητοποιήσεις μεγάλου κομματιού των νοσοκομειακών γιατρών, που, με αφορμή την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την εφαρμογή του 48ωρου, διεκδικούν βασικά μείωση του εργάσιμου χρόνου και αύξηση του πραγματικού μισθού τους, βλέπουμε την αναγκαιότητα οι αγώνες μας να συναντηθούν.

Γιατί, όπως έλεγαν αγωνιζόμενοι γιατροί σε κείμενό τους πρόσφατα, «Η υγεία των ασθενών και η θεραπεία τους είναι ένα σύνθετο ζήτημα που μέρος του είμαστε όλοι όσοι δουλεύουμε στους χώρους υγείας, όπως και οι ίδιοι οι ασθενείς. Ένα ζήτημα που έχει να κάνει κυρίως με τις συνθήκες της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας που επιβάλει το κράτος για χάρη του κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής κι όχι με τις γνώσεις, τις δυνατότητες ή τις προσπάθειες των γιατρών. Γιατί ας μη γελιόμαστε: η φτώχεια είναι η υπ’ αριθμόν ένα αιτία θανάτου στον κόσμο σήμερα και γι’ αυτήν τα φάρμακα που διαθέτει η ιατρική είναι άχρηστα».

Ο ρόλος των συνδικαλιστών γραφειοκρατών σε όλα αυτά ήταν αποφασιστικός: είτε αποδεχόμενοι την εισφοροδιαφυγή των αφεντικών με το επιχείρημα της «τόνωσης της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης» και διεκδικώντας για τον εαυτό τους τη διαχείριση των επικουρικών ταμείων (τζογάροντας την επικουρική σύνταξη, μεταξύ άλλων, στο χρηματιστήριο), είτε αφήνοντας ανενόχλητο το κράτος να υποχρηματοδοτεί τη δημόσια υγεία.

Ως προλετάριοι που συμμετέχουμε στην κατάληψη του κτηρίου της ΓΣΕΕ και κομμάτι αυτής της εξέγερσης που αφορμή της στάθηκε η δολοφονία του νεαρού στεκόμαστε απέναντι στη βία του κράτους, του κεφαλαίου και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Γιατί ξέρουμε καλά ότι βία δεν είναι μόνο να στρέφουν τα όπλα τους πάνω μας, αλλά

ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη

ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη

ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό

ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει

ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 400 ευρώ με ή χωρίς ένσημα

ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων

ΒΙΑ είναι να αρρωσταίνεις από την πολλή δουλειά

ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια

ΒΙΑ είναι να μην έχεις λεφτά να αγοράσεις φάρμακα για να επιδιορθώσεις το εμπόρευμα-εργατική σου δύναμη

ΒΙΑ είναι να πεθαίνεις σε ράντζα άθλιων νοσοκομείων, όταν δεν μπορείς να δώσεις φακελάκι

ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ!

ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ (ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ)!

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑ ΥΓΙΕΙΣ!


Κάποιοι προλετάριοι απ’ την κατειλημμένη ΓΣΕΕ